Eimreiðin - 01.01.1968, Síða 85

1
Þrjú íslenzk leikrit
Koppalogn — Jónas Árnason.
Sumarið '37 — Jökull Jakobsson.
fslandsklukkan — Laxness.
Það er undarlegt, að þeir sem
sækjast sérstaklega ei'tir því að
vekja athvgli á bókmenntaþekk-
ingu sinni með alls konar „upp-
götvunum", skuli ekki enn hafa
gert sér það til dundurs að upp-
götva föður íslenzkrar nútíma
leikritunar. Eða — uppgötva skil
eldri og nýrri íslenzkrar leikritun-
;ii', þótt ekki væri annað. Liggja
þau um „íslandsklukku" Kiljans,
eða eitthvert af yngri leikritum
lians? Eða er það jökull Jakobs-
son, sem markar skilin? Eða Jónas
Arnason eða Oddur Björnsson?
Kannski er ekki lieldur um nein
slík skil að ræða, af þeirri einföldu
ástæðu, að ekki sé neinni nýrri ,,ís-
lenzkri" leikritun til að dreifa.
Ekki neinni nýrri leikritun, sem
•ier islenzk sérkenni í lormi og stíl,
þótt samin séu af íslenzkum höf-
undum um íslenzkt fólk í íslenzku
umhverfi, heldur samkenni meira
og minna alþjóðlegrar leikritun-
ar, eins og hún gerist og gengur
nú, bandarískrar og evrópiskrar.
Slíkt er ekki auðvelt úrskurðar fvr-
ir samtíðarmenn, en hallast mundi
ég að þeirri skoðun eins og er.
Annað mál er svo það, að ís-
lenzk leikritun hefur tekið nokkr-
um framförum að undanförnu.
Auk Kiljans höfum við eignazt að
minnsta kosti tvo höfunda, sem
náð hafa því valdi á ieikritun, að
verk þeirra verða ekki lengur
dæmd með sérstakri tillitssemi
vegna þess, að þau eru íslenzk —
en þau vekja ekki heldur á sér at-
hygli fyrir nein Jjau sérkenni, sem
bent geta til Jress, að |>au verði
seinna meir talin tákna upphaf
nýrrar íslenzkrar leikritunar. —
Þarna er um að ræða |)á Jónas
Árnason og Jökul Jakobsson, en