Ægir - 01.02.1945, Blaðsíða 41

Æ G I R
63
þurfa að hafa is uni borð, þegar svo stend-
ur á.
Móttaka á fiski i hús. Það, sem oft skort-
ir á móttökuskilyrði í frystihúsum, eru
eftirfarandi atriði:
1. Of lítið rúm.
2. Illa gert til þrifnaðar.
3. Þannig útbúnaður, að ekki getur
runnið frá fiskinum.
Að hafa of lítið rúm til geymslu á óunn-
um fiski er mjög slæmt. Fiskurinn hrúg-
ast saman í of þykkar kasir, sem hefur í
för með sér, að neðstu Iögin verða fyrir of
miklu hnjaski, beinin losna, sem aftur
hefur þær afleiðingar, að slæmt verður að
flaka fiskinn og fiskurinn merst Einnig
rennur þeim mun meira blóðvatn á neðsta
fiskinn sem kösin er þykkari, og gefur
þetta honum verra iitlit. Öll vinna við mót-
löku verður og að sjálfsögðu miklu dýr-
ari.
Til þess að mögulegt sé að halda fisk-
móttökurúmi hreinu, þarf það að vera vel
pússað, bæði gólf og veggir, sé uin stein-
hús að ræða. Sé um timburhús að ræða,
þá iná tréverkið ekki vera öðruvísi en hefl-
að og' málað.
Alls staðar þar sem fiskur er geymdur,
eins og að ofan greinir, þarf að haga þann-
ig til, að vel geti runnið frá honum. Senni-
lega væri bezt að hafa lakkaðar trégrind-
ur undir öllum fiski, sem geymdur er
óunninn.
Afhending á þorskhrognnm frábátumtil
frystihúsanna er líka í algerlega óviðun-
andi ástandi. Það er komið með þau í alls
konar döllum, sem ómögulegt er að halda
hreinum, og sem jafnvel eru notaðir jöfn-
um höndum undir lifur og slor. Það ætti
ckki að meg'a veita hrognum móttöku
nema í máluðum kössuin, sem alls ekki
væri til annars notaðir. Kassar þessir ættu
að taka 50 lítra og vera með höldum á end-
um úr hefluðum viði, og vel málaðir.
Það er mjög vafasamt, hvort telja bei i
það frystihús starfhæft til hraðfrysingar,
sem ekki getur framleitt is sem með, þarf,
til að halda hráefni sinu óskemmdu. Þetta
hyggi ég á því, að þótt telja megi að eitt
hús geti keypt is hjá öðru, þá er það aldrei
gert fyrr en í siðastu lög, og oft í ótíma.
Það ætti að haga svo til í hverju húsi, að
við fiskmóttökurúm væri ísklefi, og búið
þannig um, að hægt væri að mala ísinn
fram á móttökuplássið. Þetta sparar geisi-
rnikla vinnu og fyrirhöfn. Og hvernig fara
þau hús að vinna eftir settum reglum um
ísun á fiski, sein hafa enga möguleika til
ísframleiðslu, og eru ekki í vegasambandi
við hús, sem framleiða ís? Auðvitað má
taka vatnaís að vetrinum, þar sem svo hag-
ar til. En það kostar mikið geymslurúm,
og ísframleiðsla með vélum þarf ekki að
vera dýr til eigin þarfa, getur oft fallið vel
inn í aðra vinnu.
Þvottur á fiski. Eins og annað er að
þrifnaði lýtur, er • þvotturinn geisimikið
atriði. Vatnskrafturinn verður að vera það
mikill, að vatnið litist svo að seg'ja aldrei.
Fer það eftir þvi, hvað vinnslan er mikil a
hverjum stað, hvað vatnskrafturinn þarf
að vera mikill. Um þelta mætti setja reglur
með þvi að reikna út hve marga lítra þarf
á tonn af fiski, svo vel sé, og' miða svo
rennslismagn við venjuleg afköst í vinnslu.
d'eljast verður alveg óviðunandi að taka
sjó til þvottar á fiski, þar sem klóak eða
skolpleiðslur liggja í námunda. Þótt ekki
sé talið athugavert að þvo óskorinn fisk úr
sjó, þá ætti að taka alveg fyrir það, að
nota sjó á þann hátt, sem nú tíðkast víða,
sem sé að dæla honum beint úr fjörunni.
Þar sem svo hagar til, að nota verður sjó í
stað vatns við þvott, á að talca brunna í
flæðarmáli, það ofarlega, að sjórinn geli
með góðu móti sigtazt í gegnum jarðveg-
inn í brunninn.
Flökun. Ég tel að við flökun verði að
banna með öllu notkun vettlinga úr öðru
en gúmmí. Vettlingar úr ull eða bómull
taka strax í sig óhreinindi, og er ómögu-
legt að halda þeim hreinum. Einnig' er
alveg' sjálfsagt að setja alls staðar upp
flutningsbönd til að flytja beinin út úr
húsinu, og flökin á þann stað, sem þau eru
vigtuð og pökkuð.