Ægir - 01.02.1945, Blaðsíða 54

76
Æ G I R
að smíða skip með það fyrir augum að
selja þau eða leigja til Færeyja.
Fram til þessa hafa Færeýingar ekki
átt hraðfrystihús, en nú er verið að reisa
eitt í Þórshöfn. Hins vegar eiga þeir 4 stór
íshús, er framleiða is með vélum og frysta
beitusíld og auk þess eru 2 slík hús í smíð-
um.
Skortur á vörum lil útgerðar hefur ekki
orðið Færeyingum til verulegs baga. Olíu
hafa vélskipin jafnan getað fengið næga.
Hörgull hefur ekki verið á veiðarfæruin
og svo mun ekki heldur í ár, að því undan-
skildu, að stundum liefur reynzt erfitt að
fá botnvörpur. Stundum hefur einnig verið
erfiðleikum bundið að ná í segldúk.
Gúmmístígvél hafa verið torfengnust. Þeir,
sem siglt hafa til Englands, hafa fengið
úrlausn þar, en naumast þýðir nú lengur
að leita í þau skjól. Nokkuð hafa íslend-
ingar hjálpað upp á sakirnar í ])essum
efnum. Mestur hefur stígvélaskorturinn
verið hjá útróðrarmönnunum og orðið
þeim mjög tilfinnanlegur.
Færeyingar eru öðrum þræði landbún-
aðarþjóð, og sú var tíð, að málshátturinn:
„Færeyjaull er Færeyjagull“ bar fulla
rentu. En nú er svo komið, að Færeyingar
framleiða ekki nægilegt kjöt fyrir sig og'
verða þvi að flytja inn mikið af kjöti. Síð-
astl. haus var verði á nýju kjöti kr. 4.00
kg, ef keypt var beinl frá framleiðanda,
en kr. 4.20 í verzlun. Verð á þurrkjöti
(Skærpeköd), en það er þjóðarréttur Fær-
eyinga, er kr. 5.00 kg, l)eint frá framleið-
anda, en kr. 6.00 í verzlun. Þurrkjöt má
ckki selja fyrr en eftir 1. janúar. — í Þórs-
liöfn er mjólkurlítirinn seldur á 70 aura,
en í smáþorpum víða um eyjarnar mun
minna, eða 50—65 aura. Á vetrum er víða
erfitt að fá næga mjólk.
Samiá
um sölu sjávarafuráa.
Skömmu eftir áramót fór sendinefnd
héðan til Englands til samningaumleitana
um sölu sjávarafurða. í nefndinni voru:
Magnús Sigurðsson bankastjóri, Richard
Thors, framkvæmdastjóri, Ásgeir Ásgeirs-
son bankastjóri og Jón Árnason- fram-
kvæmdastjóri. Samkvæmt ósk hraðfyrsti-
húseigenda fór Ivristján Einarsson fram-
kvæmdastjóri með nefndinni, sem ráðu-
nautur i sambandi við sölu á hraðfrystum
fiski.
Þann 16. marz síðastl. sendi samninga-
nefnd utanríkisviðskipta svo hljóðandi til-
kynningu:
Þann 8. marz voru af brezka matvæla-
ráðuneytinu og Samninganefnd utanríkis-
viðskipta undirritaður samningur um sölu
á frystum fiskflökum og löndun á isvörð-
um fiski í Bretlandi.
Seld liefur verið öll þessa árs framleiðsla
af frystum fiskflökum að undanskildu
litlu magni, sem heimilt er að ráðstafa til
annarra landa, ef henta þykir. Ufsa- og
keiluflök voru ekki seld með samningi
þessuin og' takmarkað magn af nokkurum
öðrum tegundum af flökum og hrognum,
en það, sem umfram kann að verða, er
heimilt að selja á frjálsum markaði.
Söluverð á öllum fisktegundum er
óbreytt frá því, sem gilti í fyrra árs samn-
ingi, en bolfisk skal flaka þannig, að
þunnildin séu að mestu skorin af. Verð á
frystum hrognum er nokkuru lægra en
síðastliðið ár.
Greiðsluskilmálar eru þeir, að fislcurinn
greiðist við afskipun, en sú breyting hefur
verið gerð útflytjendum til hagnaðar, að
ef fisknum er ekki afskipað innan 3ja
mánaða, greiðir kaupandi 85% af and-
virðinu og afganginn, 15%, við afskipun,
en allur fiskurinn sé að fullu greiddur 31.
jan. 1946. Kaupandi greiði geymslugjald
kr. 30.00 per tonn á mánuði fyrir þann