Ægir - 01.02.1945, Blaðsíða 45

Æ G I R
67
Miðvikudaeinn 21. febrúar síðastl. var
yngsta skipi Eimskipafélagsins sökkt, er
l>að var á heim leið frá Englandi. Þessi
sorgarfregn var heyrum kunn ísl. þjóðinni
tveim dögum síðar. Fregnir af slysinu voru
óljósar í fyrstu, að öðru leyti en því, að
vitað var að 15 nxanns hafði farizt, 3 2
skipverjar og' þrír farþegar, en 30 bjargazt.
Nálega þrem vikum síðar kom skipbrots-
fólkið heim, og fengust þá nánari sagnir
af því, hvernig slysið hafði að höndum
borið.
Þann 21. febr. var Dettifoss á siglingu í
sæmilegu veðri. Um kl. 8V2 að morgni varð
mikil sprenging framarlega í skipinu.
Jafnskjótt og fólkið varð vart sprengingar-
innar, þusti það út á þilfar og er talið, að
allir hafi komizt úr klefuin sínum nema
þeir, sem frammi í voru. Vistarverur há-
seta og kyndara voru ofanþilja frammi í.
Þegar sprengingin varð, voru 6 hásefar
frammi í, 5 í borðsal og 1 í koju. Einnig
munu nokkrir kyndarar liafa verið frammi
i. Hvort þessir skipaverjar hafa slasazt í
iverum sínum er ekki vitað, en háseli sá,
er í koju var (Kristján Símonarson) komst
lífs al'. Allt er á huldu um það, hversu
miklar skemmdir urðu fr.ammi í skipinu,
en þegar eftir sprenginguna tók það aö
hallast á bakborðshlið. Engin tök voru á
að koma út nema einum bátnum, þeim, er
var miðskips bakborðsmegin, og munaði
litlu að því yrði við komið áður en skipið
sökk. Við sprenginguna losnaði einn fleki
og öðrum var komið á ílot litlu síðar. Tal-
ið er, að skipið hafi sokkið 5 mínútum
síðar en sprengingin varð. Fólk það, sem
hjargaðist, kastaði sér flest í sjóinn, en
komst síðar í bátinn eða á flekana. A
slærri flekann komust 17 manns, 2 á þann
minni, en 11 í bátinn. Þeir, sem björguð-
ust upp á minni flekann, voru síðar teknir
upp í bátinn. Veður hafði verið bærilegt,
en brátt tók að hvessa, Alltaf sást þó milli
báts og fleka. Allir voru blautir og margir
fáklæddir, því að sumir höfðu orðið að
fara úr kojunum umsvifalaust. Svo mátti
heita, að allir væri ómeiddir, er björguð-
ust. Einn farþeginn (frá Euguine Bergin)
var meðvitundarlaus, þegar honum var
bjargað, en eftir að hafa fengið góða að-
hlynningu hrestist liann. Klukkustund síð-
ar en fólkið komst í bátinn og flekann bar
að brezka hersnekkju, og tók liún við skip-
brotsfólkinu. Var þar hlynnt að því á allan
hátt. Þegar komið var lil hafnar, var þar
fyrir fulltrúi frá Eimskipafélaginu, brezka
hernum og Rauða krossinum enska. Eim-
skipafélagið lét skipbrotsfólkinu í té föt og
peninga og svo góða aðhlynningu, sem
kostur var á að veita.
Þau, sem fórust:
Farþegar:
tíerta Steinunn Zoege, frú, Bárugötu í),
f. 8. júlí 1911, átti 1 barn, 10 ára.
Giiðrún Jónsdóttir, skrifstofust., Blóm-
vallagötu 13, f. 17. apríl 1911, bjá for-
eldruin.
Vilborg Stefánsdóttir, hjúkrunarkona,
Hringbraut 68, f. 29. júní 1895.
Skipverjar:
Davið Gislason, t. stýrimaður, Njarðar-
götu 35, f. 28. júlí 189Í, kvæntur og átti 5
börn: 12, 10, 8, 6 og 3ja ára.
Jón tíogason, bryti, Hávallagötu 51, f.
30. maí 1892, lcvæntur og átli 3 barn lOára.