Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1933, Blaðsíða 30

300
Farið heilar, fornu dygðir!
IÐUNN
ekkert annaö en nöldrandi hœn til hins alináttuga um
að forða oss frá sinni óskiljanlegu og fautalegu reiöi.
„Varðveit þú oss, herra!" höfum vér kveinað niður í
gegn um aldirnar. „Varðveit oss frá styrjöldum, drepsótt-
um og hungri." í einstaka augnabliks-hreinskilnisköstum
höfum vér bætt við: „Og frá afleiðingum synda vorra."
Ekki beinlínis vegna Jress, að vér komum oss fyrir sjón-
ir sem neinir sérstakir syndarar, heldur af jrví, að jtað
hentar oss einstaklega vel að skoða oss sem saklaus
fórnardýr djöfulsins, sem í Jtessum heimi sjálfra vor og
guðs kemur jafnan fram eins og ótíndur fantur og pró-
vókatör. En aldrei hefir oss komið j)að til hugar í hiinn-
eskri hégómadýrð vorri að fara fram á jiað, að vér yrð-
um frelsaðir frá heimsku vorri, fiaðan af síður frá dygð-
um voruin og afleiðingum Jieirra. Með J)ær erum vér
ósegjanlega og ósveigjanlega ánægðir.
Og j)ó neyðumst vér til að játa, að íhlutun guðs um
málefni vor til ills eða góðs er tiltölulega lítil og fágæt.
Einungis með framúrskarandi hæfileika til óheiðarlegrar
hugsunar, sem J)ó er raunar engan veginn fágætur,
verður guð gerður ábyrgur fyrir styrjöldum Jreiin,
drepsóttum og hallærum, sem leiðir af óstjórn sjálfra
vor. Gagnvart hinum trúuðu skal Jiaö játað, að Jietta cr
talsverður hnekkir fyrir almætti hans, en óneitanlega
ekki ómerkilegur greiði viö mannorð hans, sem hinir
trúuðu hafa jafnan farið heldur óhlífisamlega með. Lát-
um svo vera, að hann beri ábyrgð á einstaka náttúru-
viðburði, fellibyl, manndrápshríð, jarðskjálfta. En hluti
hinna ægilegu náttúruviðburða er jafn-hverfandi í byrði
eymdar vorrar eins og hluti hinna óhrekjandi krafta-
verka í summu hamingju vorrar. Flest erum vér þó ó-
hamingjusöm að einhverju leyti. En fæst okkar getameö
fullum sóma gert kröfu til aö ciga Jiað upp á jarðskjálfta