Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1933, Blaðsíða 67

IÐUNN
Uppeldismál og sparnaður.
Að lokinni einni grimmri styrjöld síðustu aldar voru
j>au orð höfð eftir sigurvegurunum, að j>að hefðu verið
skólar þjóðarinnar, er úrslitum réðu. Hernaðarandinn,
með hviklausa sannfæringu um eigin yfirburði og guð-
lega velj>óknun, sat i öndvegi svo að segja hvers al-
j>ýðuskóla i landinu og sveigði alt j>eirra starf að einu
marki: auknum völdum, víðáttumeiri löndum og skefja-
lausri yfirdrottnun.
Vafalítið er mikið rétt í ummælum hershöfðingjanna.
En j>á sanna j>au, hvílíkum geysi-áhrifum skólarnir eru
gæddir, ef j>eir eru samtaka i störfum og markmiðum
og j>jóðarviljinn fylgir j>eim.
Það væri ánægjulegt, ef segja mætti um íslenzka
alj>ýðuskóla, að j>eir hefðu ráðið miklu um einhverja
þýðingarmikla sigra þjóðarinnar, þótt í öðru væri en
hernaði, sem betur fer. Og liklega hafa þeir gert það.
En þótt svo sé, er hitt víst, að jiannig hafa löggjafar
A'orir ekki litið á það mál.
Það er fullkunnugt flestum, að ýmsar verulegar
breytingar hafa orðið hér á kensluháttum og kenslu-
stefnum hin síðari ár. Tilraunir hafa verið gerðar til
þess að láta skólastörfin haldast fastar í hendur við
mannlífið sjálft, eins og j>að birtist á hverjum tíma,
heldur en áður var.
Menn hafa reynt að hefja námsstofnanir alþýðunnar
upp úr gömlum, föstum og dálítið úreltum formum og
til samræmis við örar breytingar á háttum og mannlífi
samtíðarinnar, sem þær eiga að þjóna.
iðtimi XVII.
22