Tímarit lögfræðinga - 01.06.1958, Síða 12

Frumvarp Jóns Ólafssonar með áorðnum breytingum
var að nýju flutt á Alþingi árið 1901. Flutningsmenn voru
þeir Stefán Stefánsson skólameistari og Hermann Jónas-
son á Þingeyrum. Frumvarpið varð ekki útrætl á þinginu,
og féll það þar með úr sögunni.
Árið 1902 höfðu Danir sett sér ný lög um rétt rithöf-
unda og listamanna. Síðar voru þau aukin og gefin út
að nýju sem lög frá 1904. Voru ákvæði Bernarsáttmálans
lögð til grundvallar við samningu laganna. A Alþingi 1905
har rikisstjórnin fram frumvarp til laga um rithöfunda-
rétt og prentrétt, sem sniðin voru eftir dönsku lögunum,
en þó með þeirri takmörkun, að ákvæði laganna slcvldu
aðeins ná til rithöfunda og tónskálda, en ekki annarra
listamanna, svo sem málara og myndhöggvara. I grein-
argerð frumvarpsins er tekið fram, að listamennska sé
svo í bernsku hér á landi, að of snemmt sé að setja lög
um vernd íslenzkra listaverka. Frumvarpið varð að lög-
um nr. 13 frá 20. október 1905, sem enn eru að miklu levti
i gildi og hafa að geyma höfuðákvæði islenzks höfunda-
réttar.
Ýmsar breytingar hafa verið gerðar á lögunum frá
1905 og við þau aukið. Eins og getið var, tóku lögin upp-
iiaflega til hókmennta og tónsmíða, en auk þess skvldi
verndin ná til vísindalegra og tæknilegra uppdrátta. Með
lögum nr. 11 frá 1912 var ákveðið, að undir verndina
skyldu einnig falla myndir og uppdrættir, sem hefðu lista-
gildi. Með lögum nr. 127 frá 1941 var m. a. ákveðin sér-
stök vernd á ritum eftir lok höfundaréttar. Mikilvægasta
breytingin var svo gerð með lögum nr. 49 frá 1943. Sam-
kvæmt 1. gr. þeirra var svið höfundaréttar nú aukið til
mikilla muna og m. a. látið ná til hvers konar listaverka,
en i 2. gr. eru ákvæði um stéttarsambönd höfunda. Loks
var vernd höfunda i sambandi við þýðingar rita þeirra á
erlend mál rýmkuð með lögum nr. 11 frá 1956.
Eins og höfundalöggjöf Islands er nú háttað, má telja
vernd höfunda sambærilega við það, sem gerist með flest-
58
Tímarit lögfrceðinga