Tímarit lögfræðinga - 01.06.1958, Blaðsíða 56

liafa sýnt fram á, að ráðningu hans hafi verið slitið með
þeim hætti, að hið ofgreidda kaup væri eigi afturkræft
samkvæmt áðurgreindu ákvæði sjómannalaganna. Var
því endurheimtukrafan tekin til greina. og stefnanda
dæmdur málskostnaður.
(Dómur S. & Vd. R. 9/4 ’57).
Skaðabætur utan samnmga. — Sjúklingur í sjúkrahúsi
brennist. — Ábyrgð atvinnurekanda.
Hinn 18. janúar 1954 var N. lagður inn á sjúkrahús eitt
liér i bænum til aðgerðar vegna sjúkleika í hægra nýra.
Að morgni hins 21. s. m. var N. telcinn til skurðaðgerðar.
Reyndist hún erfið og tók langan tima, eða um 3 klst.
Þenna umrædda morgun, eftir að N. hafði verið fluttur
á skurðstofuna, höfðu að venju vafðir hitapokar verið
settir í rúm hans, til þess að það yrði hlýtt, er hann kæmi
af skurðborðinu. Þar sem skurðaðgerðin tók svo langan
tíma, sem áður greinir, voru hitapokarnir orðnir kaldir,
þegar komið var með N. í rúmið að skurðaðgerð lokinni.
Bað þvi læknirinn G., sem skurðaðgerðina hafði fram-
kvæmt, hjúkrunarkonuna M. að setja fleiri hitapoka og
teppi i rúm N., en M. var þá að lireinsa blóðtæki frá skurð-
stofunni i baðherbergi á sömu hæð. M. kvaðst hafa hald-
ið, að N. væri elcki kominn i rúmið, lieldur væri hann enn
i skurðstofunni og G. hefði komið beint þaðan, er bann
bað um fleiri hitapoka og teppi. Hafi hún þvi beðið ganga-
stúlku, sem var í sjúkrahúsinu á þessum tíma, að setja
hitapoka i rúm N. M. kvaðst telja, að þetta mvndi liún
ekki hafa gert, ef hún hefði vitað, að þá var búið að flytja
N. i rúm sitt. Aðeins einni gangastúlku var til að dreifa,
sem M. gat hafa beðið um þetta, H. að nafni. Við sam-
pi-ófun þeirra út af atviki þessu kvaðst H. ekkert muna
eftir því, að hún hafi látið hitapoka í rúm N. í umrætt sinn.
M. kvaðst aftur á móti örugg um það, að það hefði verið
H,,.sem hún bað um að setja hitapoka og teppi í rúm hans.
102
Tímarit lögfræöinga