Tímarit lögfræðinga - 01.06.1958, Síða 58

hafi misst mikið blóð og verið í „shock“-ástandi eftir hlóð-
missinn og aðgerðina. Nokkur timi hafi farið í að gefa
honum örvandi sprautur, til þess að ná honum úr þessu
ástandi og koma lífi i hann, þar sem hér hafi verið um
líf og dauða að tefla. En þetta hafi eðlilega orðið að ganga
fyrir athugun á því, hvort hitapokar væru rétt lagðir.
Kom þessi skýrsla læknisins heim við framburð M. er
sagði, að eftir að N. var kominn inn í rúmið að lokinni
aðgerðinni, hafi skurðstofuhjúkrunarkona ásamt lælcna-
kandidat og lækninum öll verið upptekin við að gefa N.
blóð, súrefni og sprautur til þess að lifga hann við.
I dagbók sjúkrahússins, þar sem lýst er bata stefnanda
og ástandi, meðan hann lá þar, kemur það fram, að húð-
flutningar liafa verið framkvæmdir til að græða bruna-
sárin. Útskrifaðist N. af sjúkrahúsinu 2. júni 1954. Hinn
2. febrúar 1955 var N. skoðaður af lækni einum, sérfræð-
ingi í lyflækningum. Kvartaði hann þá um slappleika og
þreytu i fótleggjum, en kvaðst vera að stvrkjast. f vott-
orði læknis þessa sagði, að skoðun sýndi lófastórt, vel gró-
ið ör eftir brunasár aftan á miðjum kálfa N. Aftan á
vinstri kálfa væri ca 12x5 cm stórt ör eftir brunasár,
einnig vel gróið. Framan á lærum væru ör eftir skinn-
flutning. Læknir þessi taldi ekki annað sýnt en N. myndi
fá fulla vinnugetu eftir slys þetta og yrði ekki séð, að um
varanlega örorku af völdum þess yrði að ræða.
N. höfðaði nú mál gegn R., eiganda umrædds sjúkra-
húss. Ivrafði hann R. fébóta að fjárhæð kr. 75.658.48, auk
vaxta og málskostnaðar, vegna umræddra áverka. Meðan
á rekstri málsins stóð, stefndi N. og lækninum inn í málið
sem sakauka og krafðist þess aðallega, að G. og R. yrðu
in solidum dæmdir til greiðslu fébótanna, en til vara, að
fébótaábyrgðin yrði lögð á annan hvorn þeirra.
G. og R. kröfðust hvor í sínu lagi aðallega sýknu og
málskostnaðar, en til vara lækkunar á kröfu N. og að
málskostnaður yrði látinn niður falla.
N. reisti dómkröfur sinar á þvi, að vegna mistaka starfs-
104
Tímarit lögfræSinga