Tímarit lögfræðinga - 01.06.1958, Blaðsíða 66

að haldi fvrir G. Þar senr þannig var allt á huldu um hin
veigamestu atriði, er máli skiptu, en á hinn bóginn taldar
mjög litlar líkur til þess, að unnt væri að bæta þar um,
þar sem tæp þrjú ár voru liðin frá því áreksturinn varð,
þá þótti eðlilegast, að hvor aðila bæri tjón sitt af árekstr-
inum, sbr. 226. gr. laga nr. 56/1914. Leiddi það til sýknu
í málinu, en rétt þótti, að málskostnaður félli niður.
(Dómur B.Þ.R. 14/10 1957).
Greiðsla stimpilgjalds og þinglýsingarkostnaðar
af veðskuldabréfi.
Sumarið 1955 keypti Á. hálfa húseign hér i borg af S.
Var afsalið fyrir eigninni gefið út 30. ágúst 1955, en mið-
að við 1. okt. næstan á eftir. Hluta kaupverðsins greiddi
Á. með skuldabréfi að fjárhæð kr. 110.000.00. Skvldi það
greiðast á 10 árum og bera 7%ársvexti. Var bréfið tryggt
með 2. veðrétti í liinni keyptu eign. Bréfið var gefið út á
afsalsdegi til handhafa. S. greiddi löghoðin gjöld af skulda-
bréfi þessu, stimpilgjald kr. 816.00 og þinglýsingargjald
kr. 600.00. Krafði hún síðan Á. um endurgreiðslu á gjöld-
um þessum, en er hann fékkst ekki til að endurgreiða þau,
höfðaði hún mál gegn honum.
S. skýrði svo frá, að Á. hefði viðurkennt þegar í upp-
hafi skyldu sína til að greiða gjöld þessi, enda hafi hann
livað eftir annað lofað greiðslu þeirra, þótt hann að síð-
ustu neitaði að greiða og véfengdi greisluskvldu sína.
Taldi S. og, að hér á landi ríkti föst og alkunna venja um,
að skuldarar greiði gjöld þessi af skuldabréfum sinum.
Á krafðist sýknu. Reisti hann sýlcnukröfuna á því, að
það sé algild regla, að skuldareiganda beri að greiða gjöld
þessi, ef ekki er öðru vísi samið. Svnjaði hann jafnframt
fvrir, að hann hefði nokkurn tima lofað greiðslu gjald-
anna, enda hafi ekki verið á það minnzt við samnings-
gerðina, að S. óskaði þess.
Dómarinn komst að þeirri niðurstöðu, að þegar um er
112
Tímarit lögfræSinga