Tímarit lögfræðinga - 01.10.1975, Blaðsíða 11

Jafnframt umsvifamiklu lögmannsstarfi kappkostaði Theodór að fylgjast vel
með í fræðigrein sinni og auka við fræðilega þekkingu sína. M. a. fór hann
tii framhaldsnáms í Danmörku, Noregi og Þýskalandi 1926—1927 og lagði þar
sérstaka stund á að kynna sér réttarfar í einkamálum. Héldust í hendur hjá
Theodór traust fræðileg lagaþekking og geysimikil hagnýt reynsla, sem hann
hlaut í löngu málflutningsstarfi.
Árið 1941 var Theodór ráðinn til aukakennarastarfs við lagadeiid Háskól-
ans. Hafði ákvæðum háskólareglugerðar um nám í lagadeild verið breytt í
veigamiklum atriðum árið 1936, og var ein þeirra breytinga sú, að teknar voru
upp æfingar í úrlausn raunhæfra verkefna. Varð þetta sjálfstæð kennslu- og
prófgrein. Fékk Theodór það verkefni að leiðbeina laganemum við æfinga.rn-
ar, þegar þetta nýmæli kom til framkvæmda. Það var tvímælalaust hyggileg
ráðstöfun að fela kennsluna manni úr stétt starfandi lögmanna, því að hann
hiaut vegna starfs síns öðrum fremur að hafa tiltæk viðfangsefni, sem rætur
áttu í raunsönnum tilvikum í lögskiptum manna, en það var sérstaklega brýnt,
ef kennsla í þessari grein átti að verða lifandi og ná tilgangi sínum. Hitt var
svo vitaskuld ekki síður mikils um vert, að til kennslunnar fékkst maður með
jafn víðtæka þekingu og starfsreynsiu og Theodór. Varð það hlutskipti Theo-
dórs að leggja grundvöllinn að kennslu í þessari mjög svo mikilsverðu grein
laganáms og móta hana. Hygg ég, að ekki verði um það deilt, að það hlut-
verk hafi hann leyst af hendi vel og farsællega. Kenndi hann þessa náms-
grein allan starfstíma sinn við lagadeild, einnig eftir að hann var skipaður
prófessor.
Við stofnun Háskóla íslands höfðu prófessorsembætti í lögfræði verið
ákveðin þrjú, og varð eigi breyting á því fyrr en með lögum nr. 85/1953, að
þeim var fjölgað um eitt. Theodór sótti um hið nýja prófessorsstarf, og var
honum veitt það frá 1. júní 1954. Samsumars lét hann af lögmannsstarfinu,
sem hann hafði gegnt svo lengi með ágætum.
Fyrsta kennsluár Theodórs sem prófessors voru kennslugreinar hans samn-
ingaréttur og skaðabótaréttur, auk æfinga í úrlausn raunhæfra verkefna.
Theodór hafði lengi haft mikinn áhuga á skaðabótarétti og sinnt honum mikið
í lögmannsstarfi, m. a. vegna ráðgjafar- og málflutningsstarfa sinna fyrir eitt
af stærstu vátryggingarfélögum landsins. Hann hafði einnig ritað fræðilega
um skaðabótarétt. Enn fremur má á það minna hér, að hann hafði verið feng-
inn til þess að flytja framsöguerindi á norrænu lögfræðingaþingi 1954 um hið
áhugaverða umræðuefni: Börns erstatningsansvar udenfor kontraktsforhold.
Vöktu þær hugmyndir, sem hann þá setti fram til umræðu í ritgerð sinni og
framsöguerindi, verulega athygli, þótt ekki yrðu allir á þær sáttir.
Þegar á öðru kennsluári Theodórs sem prófessors urðu breytingar á starfs-
skiptingu kennara lagadeildar, og tók hann þá að sér kennslu í réttarfari, en
lét af kennslu í fjármunaréttargreinum. Var réttarfar aðalkennslugrein hans
þaðan í frá, uns hann lét af prófessorsstarfi fyrir aldurs sakir 1. september
1969.
í kennslustarfi var Theodór ágætlega látinn af nemendum sínum. i afmælis-
kveðju þeirra til hans í Úlfljóti, er hann varð sextugur, var tekið svo til orða,
að hann væri vinsæll meðal lagastúdenta, væri léttur í lund og gamansamur
og ætíð reiðubúinn að leysa vanda nemenda sinna, er til hans væri leitað.
Mun ekkert af þessu hafa verið ofmælt.
57