Tímarit lögfræðinga - 01.11.1980, Qupperneq 3

lÍMAItll—
lii(,I K i:iH V4. \
3. HEFTI 30. ÁRGANGUR . NÓVEMBER 1980
RÉTTARBÆTUR í STJÓRNSÝSLUNNI
Því miður hefur verið látið hjá líða að koma á réttarbótum á ýmsum svið-
um íslenskra laga, þó að þjóðfélagsþróunin hafi leitt til þess, að slíkt sé
tímabært, jafnvel brýnt. Þetta á meðal annars við um lagabreytingar til að
auka réttaröryggi í stjórnsýslunni. Það er að sönnu ánægjuefni, að til dæmis
í skattalögunum eru nýleg ákvæði, sem miða að auknu réttaröryggi, en
þau eru fremur undantekning en dæmi um almenna þróun.
Hér í tímaritinu eru nú birt 4 af 5 erindum, sem flutt voru á málþingi
Lögfræðingafélagsins um stjórnarfarsrétt haustið 1979. Það er rauður þráð-
ur, sem hvarvetna glittir í, þegar erindin eru lesin, að á okkar landi skortir
glöggar reglur um umboðsstjórnina. Á Alþingi hefur vantað áhuga á að nýta
undirbúningsvinnu, sem leitt hefur til þess, að frumvörp hafa verið samin
og lögð fram. Til dæmis gefa erindin, sem nú eru birt, tilefni til að minna á,
að frumvarp um aðgang að upplýsingum hjá almannastofnunum dagaði
uppi í þriðja sinn á síðasta þingi. Frumvarp um umboðsmann Alþingis var
lagt fram 1972—3, flutt á ný allmikið breytt 4 árum síðar, og árið 1978 var lögð
fram um málið þingsályktunartillaga. Fullnægjandi umræður um það hafa þó
enn ekki farið fram. Ýmsar reglur um stjórnsýsluna, sem þörf er á, þyrfti
að setja í almennum stjórnsýslulögum, svo sem sums staðar tíðkast í
grannlöndunum, en skilningur á því er ekki mikill hér á landi.
Þau erindi, sem nú birtast í Tímariti lögfræðinga, verða vonandi til þess,
að lögfræðingar að minnsta kosti geri sér glögga grein fyrir því, að á sviði
stjórnsýslunnar er þörf margra réttarbóta.
Þ. V.
125