Tímarit lögfræðinga - 01.11.1981, Blaðsíða 3
rniAKii- w
LðfiFRÆBm
3. HEFTI 31. ÁRGANGUR NÓVEMBER 1981
MYNDSEGULBÖNDIN
Um þessar mundir er mikið rætt um myndsegulbönd. Er þá í fyrsta lagi átt
við bönd, sem skoða má á sjónvarpsskermi, þegar sá vill, sem hefur umráð
þeirra og að auki ræður yfir sjónvarpstæki og tæki til að ,,spila“ myndbandið.
í öðru lagi er átt við myndsegulbönd, sem sýnd eru mörgum samtímis, fólki
í fjölbýlishúsum eða öðrum nágrönnum. Þurfa þá einhvers konar leiðslur
eða leiðslukerfi til að koma.
Margir hafa áhuga á þeim tækjum, sem til þessa eru notuð, og telja sig
munu hafa gagn og gleði af að hafa umráð þeirra og nota þau. Framleiðsla
og sala myndbandanna hefur ekki að því er virðist verið með þeim hætti,
að höfundar verndaðs efnis hafi fengið greiðslur, a.m.k. ekki nema stundum,
og fjarskiptalög og útvarpslög áskilja ríkinu einkarétt til starfsemi á þessu
sviði. Er Ijóst, að um notkun myndsegulbanda þarf að setja nýjar réttarreglur,
ef ekki á að reyna að koma í veg fyrir hana með öllu, sem fáir munu hafa
hug á.
Af ummælum í blöðum verður ráðið, að sumir þeirra, sem standa að starf-
rækslu á þessu sviði, láta sér bókstaf laga í léttu rúmi liggja. Er það ámælis-
vert að sjálfsögðu.
Alþingismenn og yfirvöld hafa rætt málin, en ekki til þessa tekið þau
föstum tökum. Ekki verður séð, að þingmenn hafi neitt gert til að breyta
gildandi lögum. Yfirvöld hafa einnig tekið linlega á málum. Það er að vísu
góðra gjalda vert að kanna málið sem best, og til þess hefur verið sett nefnd,
eins og segir á öðrum stað í þessu hefti. En torséð er, hvers vegna þurfti
að bíða álits nefndar áður en lögreglurannsókn hófst á lögmæti starfsemi
myndbandafyrirtækja. Og heldur er það kostulegt að slík rannsókn var loks
hafin, er borgari nokkur hafði sent kæru um efni, sem allir þekktu áður til
úr fréttum.
Það er hætt við, að tilfinningin sljóvgist fyrir gildi þess, að lög og reglur
séu virtar, ef ekki er brugðist fljótt og rétt við aðstæðum eins og þeim, sem
hér var lýst.Vel má vera, að rétt sé að breyta gildandi reglum, en það er ekki
tii góðs að láta reka á reiðanum, meðan það hefur ekki verið gert. Þ. V.
117