Tímarit lögfræðinga - 01.10.1985, Blaðsíða 17

sem út kom 1977. Útgefandi var einkafyrirtæki, M s/f, og töldu Landmælingar ís-
lands höfundarrétt brotinn á sér með útgáfu þess. Landmælingarnar héldu því
meðal annars fram, að þær ættu höfundarrétt á korti frá 1976, er notað hefði
verið sem fyrirmynd hins umdeilda korts. Kortið frá 1976 var teiknað af starfs-
manni eða starfsmönnum landmælinganna í aukavinnu og á kostnað útgefandans,
K s/f. Meirihluti Hæstaréttar taldi, að byggja yrði á því áliti héraðsdóms, sem
skipaður hefði verið sérfróðum meðdómsmönnum, að kortið frá 1976 bæri ein-
kenni sjálfstæðrar kortagerðar um efnisval og útlit, þótt það hlyti að vera byggt
á eldri uppdráttum. Ennfremur taldi meirihlutinn, að Landmælingar íslands hefðu
ekki fært sönnur að höfundarrétti sínum að þeim atriðum á kortinu frá 1976,
sem kynnu að hafa verið höfð til hliðsjónar við gerð þess korts, sem um væri deilt,
en þar hefði fyrst og fremst verið um nafnaselningar að ræða. Minnihluti Hæsta-
réttar taldi aftur á móti, að uppdrátturinn frá 1976 hefði, að því er ætla yrði,
verið gerður eftir gögnum, sem Landmælingar íslands ættu höfundarrétt að. Taldi
minnihlutinn uppdrátt þennan vera háðan höfundarrétti landmælinganna og að
við gerð hins umdeilda korts hefði höfundarréttur þessi verið brotinn. f rökstuðn-
ingi minnihlutans segir meðal annars, að við nafnasetningu á hinu umdeilda
korti hafi teiknarinn farið að heita megi út í liörgul eftir kortinu frá 1976 og að
miðað við fyrirhuguð not kortanna sé nafnasetning aðalatriði þeirra beggja. Hrd.
53.1124.
4.1.1. Flokkun verka.
I 2. málsgr. 1. gr. höfl. eru talin dæmi verka, en ekki er sú taling
tæmandi, sbr. orðalagið „... . aðrar samsvarandi listgreinar ....“.
Segir í þessu lagaákvæði, að til bókmennta og lista teljist samið mál í
ræðu og riti, leiksviðsverk, tónsmíðar, myndlist, byggingarlist, kvik-
myndir, ljósmyndalist og nytjalist á hvern hátt og í hverju formi sem
verkið birtist. I 3. málsgr. 1. gr. höfl. er tekið af skarið, að uppdrættir,
teikningar, mótanir, líkön og önnur þess háttar gögn, sem fræðslu
veiti um málefni eða skýri þau, skuli njóta verndar með sama hætti
og bókmenntaverk. Máli getur skipt til hvaða tégundar verk telst, þar
sem stundum gilda mismunandi reglur um einstaka flokka verka, sbr.
t.d. reglur um takmarkanir á höfundarrétti samkv. II. kafla höfl.
4.1.2. Helstu flokkar verka.
a) Bókmenntaverk.
I greinargerð með frumv. til höfl., sbr. Alþt. 1971, A-deild, bls. 1277,
kemur fram, að til bókmennta í skilningi 2. málsgr. 2. gr. höfl. teljist
samið mál í ræðu og riti. Samið mál er víðtækt hugtak og nær yfir
fleira en fágurbókmenntir og fræði- eða vísindarit, t.d. bréf og viðtöl,
ef þau geta á annað borð talist verk.
Svo er sérstaklega kveðið á í 3. málsgr. 1. gr. höfl., að uppdrættir,
teikningar, mótanir, líkön og önnur þess háttar gögn, sem fræðslu
veiti um málefni eða skýri þau, skuli njóta verndar með sama hætti
og bókmenntaverk. Almennt er litið svo á, að tölvuforrit njóti í grund-
87