Tímarit lögfræðinga - 01.10.1998, Blaðsíða 22

hlut eiga að máli, geti haft réttmæta ástæðu til að ætla að svo geti verið. Þá ber einnig
að hafa í huga, að í matsgerðum örorkunefndar verður iðulega fjallað um mikla fjár-
hagslega hagsmuni og oft mun mat ráða miklu um niðurstöðu. Við skýringu ákvæð-
anna ber einnig að líta til þess, að ekki liggur neitt fýrir um það í gögnum málsins,
að vandkvæði hafi verið á því að ftnna hæfa lækna til setu í nefndinni.
Á bls. 13-14 heldur umboðsmaður áfram og fjallar um störf Brynjólfs Mog-
ensen hjá VÍS hf.
Fallast verður á það með lögmönnum þeim, sem hafa borið fram kvörtun þessa, að
við þessar aðstæður haft hæfi manna, sem á nefndum tíma höfðu starfað að sams
konar málum og koma til kasta örorkunefndar, verið brýnt athugunarefni, þegar
skipað var í örorkunefnd.
Nú, tæpum 5 árum eftir þessa umdeildu skipan dómsmálaráðherra, er hægt
að skoða málið í dálítið öðru ljósi. Nú liggur fyrir nokkur reynsla af störfum ör-
orkunefndar. En fyrst þarf enn að hyggja að forsögu þessa máls.
7.5 Skiptar skoðanir um mat á örorku
Óánægja Sambands íslenskra tryggingafélaga með íslenskan skaðabótarétt
fyrir skaðabótalög beindist ekki aðeins að læknisfræðilegu örorkumati sem
grundvelli ákvörðunar um fjárhæð skaðabóta. Hún beindist líka að tilteknum
meiðslum, einkum bakmeiðslum og hálshnykkjum og hvernig afleiðingar
þessara meiðsla voru metnar til örorku af læknum Tryggingastofnunar ríkisins
og öðrum læknum sem þá mátu helst örorku. Nefna skal nokkur dæmi þessu til
sönnunar. í Morgunblaðinu 29. apríl 1995 segir framkvæmdastjóri Sambands
íslenskra vátryggingafélaga þetta:
Athyglisvert er, að á sama tíma sem nokkrir læknar útdeildu matsgerðum um minni
getu til tekjuöflunar til frambúðar, voru ýmsir aðrir sérfræðingar í læknastétt hér á
landi að setja fram í fræðiritum og víðar sjónarmið sín varðandi hálshnykksáverka og
afleiðingar þeirra.
í viðtali við framkvæmdastjórann í Morgunblaðinu 13. september s.á. segir:
Sigmar segir að fleira renni stoðum undir að hin læknisfræðilegu möt sem hér hafa
verið lögð til grundvallar við tjónauppgjör áratugum saman hafi verið meingölluð.
Eftir að deilan út af verklagsreglum tryggingafélaganna fór af stað hafi menn farið
meira í saumana á hinum læknisfræðilegu örorkumötum. í flestum ágreiningsmálum
hafi verið dómkvaddir matsmenn til að yfirfara hið læknisfræðilega örorkumat. Þess-
ir dómkvöddu matsmenn hafi oft verið tveir læknar eða læknir og lagaprófessor. í
flestum tilvikum hefur læknisfræðilega örorkan verið færð verulega niður....
Það segir okkur auðvitað að þessi læknisfræðilegi kvarði, sem hefur verið hér við
lýði áratugum saman var handónýtur.
190