Tímarit lögfræðinga - 01.10.1998, Blaðsíða 16

Töflumar eigi að sýna „læknisfræðilega" örorku eða miska, en ekki skerðingu á getu
til að afla tekna (bls. 29). En á bls. 31 segir: „Yfirleitt munufimm miskastig eftir
frumvarpinu svara til 5% varanlegrar lœknisfrceðilegrar örorku, en svo þarf ekki
alltaf að vera. T.d. kunna fingurmeiðsli, sem nú eru metin minni en 5% læknis-
frœðilegrar örorku, í undantekningartilvikum að verða metin til fimm eða fleiri
miskastiga. Dœmi: Minni háttar tilfinningatruflanir ífingrum hljómlistarmanns geta
ekki aðeins skert tekjur hans til frambúðar heldur einnig valdið honum varanlegum
missi lífshamingju “.
Þarna er gefið í skyn að það sem nú á að kalla miskastig geti haft einhvert annað
innihald heldur en læknisfræðileg örorka hefur haft hingað til. Samkvæmt þessu er
ekki víst að missir vísifingurs verði alltaf metinn til 10 stiga þó að töflur segi svo.
Það gæti t.d. farið eftir því hvort hinn slasaði lék handbolta eða fótbolta. Þessi
kenning fær hins vegar ekki staðist þegar þess er gætt að miskamatið á að nota sem
grundvöll bóta fyrir varanlegt tekjutap samkvæmt 8. gr. frumvarpsins. Hér virðist
vera á ferðinni annað dæmi um flotgengisstefnu höfundarins.
I 10. grein frumvarpsins segir: „Tjónþoli eða sá sem ábyrgð ber á tjóni getur hvor
um sig óskað álits um ákvörðun miskastigs hjá örorkunefnd“.
Örorkunefnd er nýmæli í frumvarpinu, skipuð tveimur læknum og einum lög-
fræðingi. Texti framvarpsins felur ekki beinlínis í sér að nefndin skuli taka við starfi
hinna 5-6 sérhæfðu lækna sem annast nú örorkumötin, en af athugasemdum má ráða
að höfundur gerir ráð fyrir að svo verði, sjá t.d. bls. 23: „Örorkunefnd semur töflur
þessar og ákveður miskastig I athugasemd á bls. 30 segir: „ Til ágreinings kann
einkum að koma efekki er unnt að heimfœra tiltekin líkamsspjöll undir ákveðinn lið
í miskatöflu “. Af þessu má ráða að höfundur hugsi sér að aðilar máls muni oft koma
sér saman um mat læknisfræðilegrar örorku án þess að leita til lækna (eða örorku-
nefndar). Þetta kemur yfirleitt aldrei fyrir nú og mun ekki frekar ske í framtíðinni.
Jafnvel í þeim fáu tilvikum þar sem lesa má mat áverka úr töflu, eins og t.d. ef maður
hefur misst vísiftngur, þá er málinu samt vísað til læknis til mats. Það geta verið
nálægt 1000 áverkar á ári sem koma til mats. Nefndin mun því fá ærið að starfa þegar
þar við bætist hin svokölluðu fjárhagslegu örorkumöt, sem hún á einnig að annast....
Ekki hef ég trú á því að áverkamötin verði nokkuð nákvæmari en áður þó að þriggja
manna nefnd fjalli um þau í stað eins læknis. Líklegt má telja að læknarnir meti eins
og áður. Lögfræðingurinn verður sennilega nokkurs konar framkvæmdastjóri nefnd-
arinnar, sér um að formsatriðum sé fylgt, semur reikninga og annast innheimtu. Enn
má telja líklegt að læknarnir skipti með sér verkum þannig að aðeins annar þeirra
skoði sjúkling og beri raunverulega ábyrgð á matinu. Þá hefur lítið breyst annað en
það að kostnaðurinn hækkar um leið og sérfræðingum fjölgar, sem um matið fjalla.
Ef allir nefndarmenn eiga að skoða hvem sjúkling og taka jafnan þátt í matinu verður
starfið svo mikið og miklu fleiri menn þarf til heldur en þrjá. Óvíst að það dugi þá
að ráðnir verði í fullt starf allir þeir 5-6 læknar sem nú meta örorku.
Lýkur hér tilvitnunum í umsögn Jóns Erlings Þorlákssonar.
Tryggingaeftirlitið gerði einkum athugasemdir við 8. grein frumvarpsins og
taldi endurupptökuákvæði 11. greinar þess of þröngt. Lagði eftirlitið svo til að
frumvarpið yrði samþykkt sem fyrst en eyddi talsverðu púðri í að upplýsa alls-
184