Tímarit lögfræðinga - 01.10.1998, Blaðsíða 10

fessor, hafi samið frumvarpið og Bjarni Þórðarson tryggingastærðfræðingur
gert „ýmsar tölulegar athuganir og útreikninga sem stuðst var við þegar frum-
varpið var samið“.
Frumvarpinu fylgdi umsögn aðeins eins aðila, fjárlagaskrifstofu fjármála-
ráðuneytis, sem kvað frumvarpið ekki hafa bein áhrif á fjárhag ríkissjóðs og
yrði það að lögum mætti reikna með því að vátryggingaiðgjöld lækkuðu.
Það vakti nokkra athygli að ekki skyldi leitað álits fleiri aðila fyrir og við
gerð frumvarpsins sérstaklega í ljósi þess að einn maður samdi það. Höfund-
urinn hafði um langt árabil unnið í hlutastarfi hjá Islenskri endurtryggingu og
eini aðstoðarmaður hans við þessa vinnu var framkvæmdastjóri Islenskrar end-
urtryggingar og stjómarmaður í Sambandi íslenskra tryggingafélaga.
5.2 Frumvarpið sjálft
Frumvarpið reyndist vera nær orðrétt þýðing á dönsku skaðabótalögunum.
Ekkert var byggt á skaðabótalögum annarra norrænna ríkja þrátt fyrir yfirlýs-
ingar talsmanna Sambands íslenskra tryggingafélaga þess efnis að markmið
lagasetningar væri að samræma íslenska löggjöf þeirri á öðrum Norðurlöndum,
sbr. t.d. Benedikt Sveinsson í fyrmefndri grein.
Á bls. 8 í athugasemdum með lögunum er þetta skýrt svo:
Niðurstaða athugana á norrænu skaðabótalögunum varð sú, að hin nýjustu þeirra
hentuðu best, bæði að efni og formi, til þess að ná þeim markmiðum, sem hér er
nauðsynlegt talið að stefna að. Fyrirmynd þessa frumvarps er því dönsku skaðabóta-
lögin frá 1984.
Ekkert frekar er svo fjallað um hvers vegna efni og form dönsku laganna
henti betur til að ná þessum nauðsynlegu markmiðum en lög annarra Norður-
landa.
Neðar á sömu síðu segir svo:
Ef frumvarpið verður að lögum, verða íslenskar reglur á því sviði skaðabótaréttar,
sem hér um ræðir, í stórum dráttum í samræmi við danskar, finnskar, norskar og
sænskar reglur, en þær eru ávöxtur nokkurra áratuga starfs margra sérfræðinga.
Þessi síðari fullyrðing virðist í beinni mótsögn við hina fyrri og þá ákvörðun
höfundar að byggja íslensku lögin algerlega á hinum dönsku. Skaðabótalög
Norðurlandanna eru nefnilega ólík um margt.
5.3 Norræn löggjöf uni skaðabætur
Norsku skaðabótalögin, nr. 26/1969, síðast breytt 1997, eru um flest gjörólík
hinum dönsku og eiga það helst sameiginlegt að nota sömu hugtök, þ.e. bætur
fyrir miska og varanlega örorku. Norsku lögin nota t.d. ekki fastákvarðaðan
margföldunarstuðul heldur er tjón hvers og eins, 16 ára og eldri, reiknað út.
178