Tímarit lögfræðinga - 01.10.1998, Blaðsíða 7

7.7 Nágrannalönd
7.8 Alyktanir - niðurstöður
7.9 Miskatafla örorkunefndar
8. MAT ÖRORKUNEFNDAR Á MISKA
9. MAT ÖRORKUNEFNDAR Á VARANLEGRI ÖRORKU
10. FRAMKVÆMD 10. GR. OG AFLEIÐINGAR HENNAR
11. ALMENNT UM LÖGIN OG FRAMKVÆMD ÞEIRRA
11.1 Inngangur
11.2 Nauðsynlegar úrbætur á skaðabótalögum
11.3 Endurupptaka eldri mála
11.4 Skaðabótalög og ákvæði stjórnarskrár
12. LOKAORÐ
1. INNGANGUR
Umfjöllun þessi um skaðabótalög nr. 50/1993 skiptist í þrjá þætti. í hinum
fyrsta (kaflar 1-6) er fjallað um aðdragandann að setningu laganna, frumvörpin
tvö sem lögð voru fram, hvort á sínu löggjafarþingi, umsagnir um þau og með-
ferð þeirra á Alþingi.
I öðrum þætti (kaflar 7-10) er fjallað um skipan og hlutverk örorkunefndar
sem starfar samkvæmt 10. gr. laganna og þess freistað að leggja mat á störf
nefndarinnar.
I þriðja þætti (kafli 11) er svo fjallað um hvernig til hefur tekist með fram-
kvæmd laganna hvort rétt sé að gera einhverjar breytingar á skaðabótalögum og
þá hverjar.
2. RÉTTARÁSTAND FYRIR 1. JÚLÍ 1993
Eldri réttarreglur um ákvörðun skaðabóta fyrir líkamstjón á íslandi mótuðust
af dómvenju á nokkrum áratugum og hafa reyndar enn verið í mótun eftir að
skaðabótalög voru sett. Dæmi um það eru H 1995 937, Sjóvá-Almennar trygg-
ingar hf. gegn Björgvin Richter og H 1997 683, Guðrún Eiríksdóttir gegn ís-
lenska ríkinu.
Við ákvörðun skaðabóta var mat sérfróðs læknis á varanlegri örorku hins
slasaða lagt til grundvallar og reynt að áætla framtíðartekjutap hans sem ein-
staklings. Markmiðið var, eins og ávallt í skaðabótarétti, að bæta fjártjón hins
slasaða.
Almenn sátt ríkti um þetta bótakerfi og dómsmál voru fátíð nema þegar deilt
var um bótagrundvöll eða sakarskiptingu. Dómsmál þurfti og til þegar reynt var
að bregðast við aðstæðum sem höfðu áhrif á fjárhæð bótanna svo sem vaxta-
breytingum eða auknum kröfum um jafnrétti karla og kvenna. Einn af kostum
þessa kerfis var sveigjanleikinn og Hæstiréttur hikaði ekki við að breyta fyrri
175