Ægir - 01.11.1998, Blaðsíða 21

SAMLEIÐ MEÐ ÍSLENSKUM SJÁVARÚTVEGI
Texti: Elma Guðmundsdóttir
tonn við stækkunina. Kostnaður vegna
þessara breytinga á skipunum nam um
900 milljónum króna og segist Emil
telja að þeim peningum hafi verið vel
varið.
En hvað með annan skipastól félags-
ins? Ekki verður annað sagt en togar-
arnir séu komnir til ára sinna.
„Já, það má kannski segja en þess
ber þó að geta að skipunum hefur ver-
ið haldið ákaflega vel við. Hólmanesið
hefur séð frystihúsinu fyrir hráefni og
Hólmatindur er á rækjuveiðum.
Hólmanesið var til sölu fyrir um ári
þegar HE og Kaupfélag Héraðsbúa
lögðu niður sameiginlegt útgerðarfélag
en það vildi enginn kaupa kvótalaust
skip. Þessi skip eru í góðu ásigkomulagi
og eiga eflaust eftir að þjóna okkur
áfram um árabil."
Kvótaþingið til óþurftar
Það er ekki hægt að segja að Emil
Thorarensen sé skoðanalaus maður og
hann liggur ekki á þeim þegar Kvóta-
þingið og menntunarmál sjómanna
berast í tal.
„Það breyttist allt til hins verra með
tilkomu Kvótaþingsins. Áður en það
kom gátu útgerðirnar og aðrir eigendur
kvóta haft samkomulag sín í milli um
skipti og sölu á kvóta. Þessu fylgdi
ótvíræð hagræðing. Menn hafa jafnvel
kallað þessi skipti tonn á móti tonni.
Þannig var þetta t.d. með þau skip sem
voru að landa rækju hjá okkur. Eigend-
ur þeirra sáu fram á að rekstrargrund-
völlur væri brostinn með tilkomu
þingsins og m.a. þess vegna vorum við
tilneyddir að kaupa skip til að sjá
rækjuvinnslunni fyrir hráefni.
Kvótaþingið er fyrst og fremst sett á
að kröfu forystumanna sjómanna en
það þjónar á engan hátt hagsmunum
útgerðar eða sjómanna. Eftir að Kvóta-
þingið kom á var t.d. ekki lengur
grundvöllur fyrir sölu Hólanessins.
Útgerðarmenn vöruðu eindregið við
stofnun Kvótaþings og ég held að það
sé að sanna sig núna að þau varnaðar-
orð voru réttmæt. Það hefur fjöldinn
allur af sjómönnum misst vinnu sína
með tilkomu Kvótaþings, sérstaklega á
minni bátunum, þar sem rekstrar-
grundvellinum hefur verið kippt und-
an þeim. Hagsmunir útgerðar og sjó-
manna eiga að fara saman og þess
vegna hefði átt að hlusta á varnaðarorð
útgerðarmanna," segir Emil.
Óréttmætar kröfur um menntun
„Það verður sífellt erfiðara að fá
menntaða menn til starfa á skipunum.
Sérstaklega hefur þetta versnað eftir að
stjórnvöld gerðu átak í að útrýma at-
vinnuleysi í landinu. Vélstjórar sem nú
eru gjarnan komnir með sex til sjö ára
nám eru orðnir alltof menntaðir menn
til að stíga um borð í fiskiskip. Hugur
þeirra stefnir síður á sjóinn ef þeir eiga
kost á sambærilegum launum í landi
og þessir menn fara einfaldlega í ál-
verksmiðjur og önnur stórfyrirtæki, s.s.
virkjanir. Við erum einfaldlega ekki
samkeppnisfærir við þessa aðila.
Útgerðarmenn eru afar ósáttir við
þau lög sem gilda varðandi skyldur
þeirra til að hafa menntaða vélstjóra
um borð. Lögin eru svo ströng að á
skipum eins og Jóni Kjartanssyni og
Hólmaborginni þurfa að vera þrír
sprenglærðir vélstjórar. Lögin
fyrirskipa þennan fjölda vélstjóra út frá
vélarstærð en ekkert er horft á aðra
þætti. Það skiptir engu máli hvernig
aðstæður eru, þeir verða að vera 3 og
allir með þessa tilteknu menntun.
AGÍR 21