Búnaðarrit - 01.01.1900, Side 52

þeiin stöðum, þar sem snjór liggur lengi á fram eptir
vorinu. Vingull (festuca rubra) og smári (arifolium
repens) vex þar vel.
Af búpeningi var þar þetta ár 40 nautgripir, 30
kindur, 4 hestar, 4 svín og 100 hænsni. Þessar skcpn-
ur hirða nemendur að öllu leyti, og auk jarðjrrkju og
heyvinnu gengur vinna þeirra mikið í að höggva skóg
og kljúfa brenni. Þeir fást einnig nokkuð við smíðar
líkt og í Ólafsdal; verkfæri búa þeir til sjálfir hver
handa sjer.
Þar voru talsverðir akrar, sáðir byggi og höfrum,
en rúgur var þar enginn og af matjurtum lítið annað
en kartöflur, en mikið af þeiin.
Haustið 1895 var gróðurtilraunastöð sett á stofn í
bænum Lúleá á kostnað ríkisins og búnaðarfjelagsins;
formaður hennar heitir Paul Hellström. Vegna þess
hve skammt er síðan að byrjað var á tilraunum þessum
þar, verður þeim ekki lýst í þessari grein.
Fyrir nokkrum árum hefur verið stofnað garðyrkju-
fjelag í Norðurbotnum. Formaður þess er í Lúleá, sem
er höfuðborgin þar, með nær 7 þúsundum íbúa;
hún er á 66. mælistigi n.br. Þar er stór jurtagarður,
sem er almennings eign, og sem formaður garðyrkju-
fjelagsins hefur umráð yfir. Af öllurn þeim mörgu
runnategundum, semþar eruræktaðar, sýnastprunus pa-
dus og caragana arborescens að vera harðgjörust. í skýrslu
garðyrkjufjelagsins stendur: „Veturinn 1893 var harð-
ur, svo að harðgjörvir runnar frusu niður að rót, svo
sem amelancliier, cornus, lonicera (geitblað) rhamnus,
sambucus og jafnvel sýringa. Jörð varð fyrst þíð 16.
dag maímánaðar, þá var sáð rófum, en fyrst fyrir al-
vöru var farið að sá 20. dag maímán. og sottar niður
kartöflur. Gömlu frábrigðin gáfu bærilegan ágóða, en