Búnaðarrit - 01.01.1900, Qupperneq 69

69
vinna ekkert annað on að plægja og herfa alt sumarið
milli írosta. Plægingar-kunnáttan verður eðlilega hjer
aldrei jafnalmenn eins og i akuryrkjulöndum, og eigi
síður örðugur hestakostur, og þá kemur að fjelagsplæg-
ingu; cn eigi virðist það ofdjörf spá, að sú verði tíðin,
og það ekki svo ýkja langt fram undan, að hestaflið
verði svo mikið notað í landinu til jarðræktar, að
dagsplæging (eða herfing) komi að meðaltali á grasbónd-
ann árlega, og til þess þyrfti að vera í óslitinni vinnu
sumarlangt einir 60 menn. Slíkir farand-jarðyrkjumenn
væru auðvitað jafnframt svo miklir búfræðingar, að
þeir gætu leiðbeint bændum í vali landsins til plægingar
og sáningar, og þá eigi síður í öllum undirbúningi o.
s. frv.
Það er kunnugt af blöðunum, að gróðrartilrauna-
stöðin hefur fengið sitt eigið land hjer í Reykjavík, á
skjólgóðum stað eins langt frá sjó og kostur var á.
Landið, sem keypt var fyrir 1000 kr., er hátt upp í
6 dagsláttur, af því voru um 2 dagsláttur komnar í
nokkra rækt og dálítill sáðgarður fylgdi. Bæjarstjórn-
in bætti svo við ókeypis landi um 8 dagsláttur. Full-
ur helmingur landsins er mýri, en nægur er hallinn að
koma vatninu frá sjer; ofan til er grjótholt, en þar sem
bærinn hofur lagt góðan veg þangað, verður tæpast mikill
kostnaður við grjótið. Nú er plantað trjám, settar ýms-
ar kartöflutegundir og sáð ýmiss konar matjurtum í
hjer um 400 □ f. Vegna kaupanna og allmikils girðinga-
kostnaðar verður sáralítið gjört 2 fyrstu árin. Gras-
sáning var eigi reynd í þetta sinn vegna ónógs undir-
búnings. Jafnskjótt og rcynt verður til muna að rækta
gulrófnafræ handa landinu — því veitir ekki af 200—
300 pd. — þarf að byggja skála til að þurrba í fræið.
Trjárækt verður aldroi nema aukaatriði í stöð hjer við