Búnaðarrit - 01.01.1940, Blaðsíða 88

8(5
BÚNAÐARRIT
sem mestn veldur, sem sé aS vanþurrlcað land er
tckið til ræktunar.
Fyrsta dráttarvélin kom til landsins 1918. En drátt-
arvélar fara ekki að ná útbreiðslu hér sem jarð-
vinnslutæki fyrr en 1928; en 1929 til 1930 eru þær
orðnar að réttnefndum landaféndum, fijrir misnotk-
un manna. Það er á þessum tveimur árum, að hlut-
l’allstala lokræsanna verðr lægst, kemst niður í
40 m á ha. — Dráttarvélarnar hafa þannig gert mögu-
legt að tæta land i hundruðum lia, land sem engin
hestverkfæri hefðu unnið á, land sem ekki var rækt-
unarhæft óræst.
Ýmsir menn, sem viðurkenna, að þurrlcun rækt-
unarlanda hafi verið ófullnægjandi á undanförnum
árum, halda því nú frarn, að mikið hafi hreytzt til
batnaðar hin allra siðustu ár. Ágiskun þessara manna
ætla ég að svara með skýrsluyfirliti eins dráttarvél-
armanns, sem vann á 11 jörðum vorin 1938 og 1939.
Af því landi, sem hann vann, voru 12,4% sæmilega
þurr tún (endurræktun) og 87,6% utan túns (ný-
rækt). Af þessari nýrækt var 32,8% þurrlendi en
67,2% meira cða minna blaut mýri. Með öðrum orð-
um, fullir % af nýræktinni var votlendi, óhæft til rækl-
unar án þurrkunar.
Þetta dæmi er tekið úr héraði, sem ég hefi lílið
ferðast um hin siðari ár, en liéraði, sem ég hefi talið
meðal hinna skárri á ræktunarsviðinu, eftir þeim upp-
lýsingum, sem ég liefi aflað mér. — Úr þeim héruðum,
sem ég er kunnugastur, get ég tekið svartari dæmi.
Ég hefi ekki enn gefið mér tíma til að safna lieild-
aryfirliti yfir óhappaferil dráttarvélanna um sveitir
landsins, þó þess væri full þörf, ef annars nokkur
viti gætu orðið íslendingum lil varnaðar. En það
virðist vera höfuðeinkenni okkar að gleypa við hverri
nýjung athugunarlítið eða athugunarlaust, þó hún
kunni að flcyta okkur að feigðarósi.