Búnaðarrit - 01.01.1940, Blaðsíða 93

BÚNAÐARRIT
91
Ég fyrir mitt leyti segi nei.
Síðan árið 1924 hefir ríkið greilt í jarðabótastyrk
samtals um 7 milljónir króna. — Stór upphæð, sér-
staklega með tilliti til þess, að töluverður hluti henn-
ar hefir orðið „hjarnargreiði“ við hændur landsins.
Bændur hafa verið hvattir lögeggjan til að rækta
og styrkurinn hefir verið höfuð heitan.
Þó ég í þessu erindi ræði einungis um mistökin
i sambandi við nýræktina, þá eru ekki þar með öll
kurl komin lil graar. Steinsteypuforirnar og þrærnar
og fleira hafa og sina sögu að segja, en sú saga verð-
ur ekki sögð í þetta sinn.
Jarðræktarlögin bera það íneð sér, að til þess er
ætlazl að bændur séu stórhuga um framkvæmdir. I
lögunum l'rá 1928 og nýju lögunum er settur há-
marksstyrkur fyrir árlegar framkvæmdir i jarðrækt,
kr. 800 á hýli. — Þar sem nefndur er hámarksstyrk-
ur, þá mætti ætla, að hér væri verið að stilla til hófs
um framkvæmdir. En hvað samsvarar þessi 800 kr.
hámarksstyrkur mikilli ræktun? Ég ætla að miðn við
dýrustu ræktuninn — sáðsléttu í nýrækt. Ef ekki
þarf að þurrka landið, má rækta 2,42 Im á ári. Er
girðing að sjálfsögðu meðtalin.
Ef landið er þurVkað nieð 700 m af hnausræsum
og 800 m3 í skurðum á hektara, að viðhættri girð-
ingu, má rækta 1,48 lin. Með öðrum orðum, það er
heimiluð hylting, og byltingin hefir vissulega farið
fram i ræktunarmálum landsins, en afleiðingin er
líka svipuð því sem gerist eftir byltingar: Suiuum
vegnar vel, flestum illa, en milljónir hafa horfið í
súginn. Og þó benda megi á, að á ýmsum öðrum
sviðum hafi stórar fjárfúlgur farið forgörðum, þá
þykir mér það engin raunabót.
Þó þetta erindi sé að sjálfsögðu ádeila á ræktunar-
ástandið í landinu, þá er því þó ekki beint lil eins
eða neins, sem að þessum málum hefir starfað. Það
L