Búnaðarrit - 01.01.1940, Blaðsíða 94

92
BÚNAÐARRIT
sem gert lielir verið, hefir átt sinn góða tilgang. Og það
er venjulega hægara að álta sig á hlutunum eftirá.
Vissulega var á sínum tíma þörf fyrir sterka vakn-
ingu um ræktun landsins, en það hefði orðið heilla-
drýgra, um leið og hændur voru eggjaðir til athafna,
þá hefði um leið verið séð fyrir nægum leiðbeining-
um og nægu eftirliti. Það hefði gjarnan mútt verja
einhverjum hluta styrksins til þess, licfði jx't betur
farið og bændur staðið réttari eftir.
Að mínu áliti á jarðræktin að ganga hægum en
sem jöfnustum skrefum, henni hæfir engin bglting.
Hún á að vera sem mest heimilisvinna, en ekki unn-
in í stórum stökkum með dýru, aðkeyptu vinnuafli.
— Ýmsir kunna að segja, að nú sé ekkert vinnuafl
aflögu á sveitabæjum — flestir bændur séu einyrkj-
ar. Þetla er að nokkru leyti rétt, og enn stendur yfir
krepputími. En ég er við því búinn að benda á fá-
tæka einyrkja, bæði úr fortíð og núlíð, sem unnið
hafa mikil jarðyrkjustörf, og þó að fyrir komi kyrr-
staða á sumum framkvæmdum um stundarsakir, á
verstu krepputímabilum, þá er það betra en að bænd-
ur hleypi sér í skuldafen fyrir vangerðar framkvæmd-
ir, og verði síðan að ganga slippir og' snauðir frá
öllu saman, eins og ýmsa hefir hent.
Á síðasta búnaðarþingi flutti ég nokkrar tillög-
ur til breytinga á jarðræktarlögunum og framkvæmd
þeirra. Var þeim vísað til milliþinganefndar, sem
á að skila áliti til næsta búnaðarþings. — Tillögur
þessar verða ekki raktar hér, en þær stefna meðal
annars að bætlri eflirlits- og leiðbeiningarstarfsemi,
sein ég tel grundvallarskilyrði jjess, að íslenzk jarð-
rækt komist á réttan kjöl.
Leiðbeiningarstarfsemin þarf meðal annars að kom-
ast í það horf, að ekkert land sé tekið til ræktunar
ncma i samráði við kunnáttumann, er segi fyrir um,
lwernig með jjað skuli farið.