Búnaðarrit - 01.01.1940, Blaðsíða 123

BÚNAÐARRIT
121
það fljótt úr sér og reyndist ekki samkeppnisfært
við Þingeyska féð.
Bústjórinn á Svanshóli hr. Ingim. Ingimundarson,
hefir síðustu árin gert ýmsar athuganir í sambandi
við fjárræktarbúið, t. d. um samanburð á geldingum
og hrútum, kynblöndun við Þingeyskt fé til fram-
leiðslu sláturdilka o. fl. Verður síðar skýrt frá þeim
niðurstöðum.
Ólafsdalur. Ólafsdalsl'éð er líklega mjög hreinknyja
Kleifafjárstofn. 1 því fyrirfinnast mjög miklir kostir.
Má jafnvel telja, að á þessu kynbótabúi hafi verið hvað
gallaminnst fé með tilliti til enska freðkjötsmark-
aðsins. Auk þess virðist féð þolið og hraust. Það er
fremur smávaxið, í meðallagi þungt, en þó vel þungt
miðað við stærð. Það er kynfast, enda hefir það lengi
verið skyldleikarælctað og janfvel til skaða, þ. e. að
það hafi orðið afurðaminna þess vegna, en ella þyrfti
verið liafa. Ólafsdalsféð er þyklcvaxið, ákaflega hold-
gott á bak og laust við alla mjög áberandi vaxtar-
galla.
Frá Ólafsdal hefir oft verið flutt kynbótate í aðra
landshluta. Þar sem ég þekki til hefir það gel'izt vel,
en þó hvergi eins og í Hrunamannahreppi í Árnes-
sýslu. Þar hefir á síðari árum komið upp stofn af
Kleifakyni, sein reynst liei'ir ágætiega. Ær af þeim
stofni eru að vísu fremur smáar en mjög holdgóðar
og þolnar til beitar. Margir hrútar þar og annars-
staðar, sem eiga ætt sína að rekja að Ólafsdal, hafa
hlotið I. verðlaun á sýningum að undanförnu.
Nýlega hefir Ólafsdalsbúið orðið fyrir þeim hnekki,
að óvíst er, hvenær það hýður þess bætur. Árið 1937
var mörgum ám og öllum l'ullorðnum hrútum búsins,
sein sumir voru al'burðakindur, slátrað vegna mæði-
veikiráðstafana. Brátt mun mæðiveikin líka gera vart
við sig í Ólafsdal og má þá búast við, að hún höggvi
annað skarð ekki minna í kynbótabússtofninn. Að