Búnaðarrit - 01.01.1940, Blaðsíða 34

BÚNAÐARRIT
32
1. Það fé, sem Ásgeir lofaði 11. oltt. 1865 að
útvega, gegn ábyrgð fundarmanna, fyrir
endurgreiðslu á því ................. 520 rd.
2. Styrk frá Norður- og Austuramtinu . . 50 •—
3. Styrk frá Búnaðarsjóði Dana ........ 200 —
Samtals 770 rd.
styrk til náms og Skotlandsferðar. Skal ódæmt látið
um það hvort þetta hefir verið nægilegt námsfé fyrir
Torfa, en það mun jafngilda því, að liann hefði fengið
rúm 20 hundruð í fríðu, að verðlagsskrárverði þá.
Þá er að athuga hitt atriðið, hvernig Bún. Hún.
tókst að koma hugsjón sinni um stofnun fyririnyndar-
hús í framkvæmd. Um það skal þelta sagt.
Haustið 1867 kom Torfi heim úr siglingunni. Hann
settist þá að hjá Ásgeiri frænda sínuin á Þingeyruin.
Ásgeir hafði þá, vorið áður, flutt aftur að Þingeyr-
um. Þar bjó hann eftir það til æfiloka 15. nóv. 1885.
Rétt um sama leyti og Torfi kom heim, mun Ólafur
á Sveinsstöðum hafa misst starfsþrek sitl af slagi. Virð-
ist það hafa verið stórt óhapp fyrir búnaðarfélags-
skapinn í Húnavatnssýslu. Enda lagðist starfsemi
Búnaðarfélags Sveinsstaðahrepps gersamlega niður
þá um 9 ára skeið, frá 1867 til 21. marz 1876 að það
tók aftur til starfa. Þá liafði Jón sonur Ólafs náð
meirihluta af sjóði félagsins úr dánarbúi utanfélags-
manns, og sett sjóðinn á vöxtu. Ella er líklegt að Bún.
Sveinsst. hefði þá alveg dáið.
Ég hygg að Ólafur hafi verið lang bezti styrktar-
maður Torfa, hjá Bún. Hún. enda þólt vinur hans,
og sjálfsagt þeirra beggja, Skaftason læltnir bæri fvrst
fram tilögu um að kosta Torfa til námsins. Mig undr-
ar því ekki, þótt Torfa hafi fundizt deyfð nokkur,
vera yfir félaginu þegar hann kom úr siglingunni. Aö
minnsta kosti miðað við þann áhuga, sem hjá honum
sjálfum hefir brunnið. Enda líður svo allur veturinn,