Dvöl - 01.10.1939, Side 67

í haustsins skrúði Ijómar lyng og viður
en léttum bláma’ á a-palhraunið slœr.
Allt er þögult — unaðskyrrð og friður —
aðeins langt úr fjarska vatnaniður.
Blessar landið helgur himinblœr.
Hér dvel ég til að eyða öllum þrautum,
að endurheimta þrek og grœða mein.
í haustsins ró ég reika’ á þessum brautum,
með rúbína og smaragða í lautum
og tópasana glitrandi á grein.
Og þegar kvöldar, kviknar líf í dröngum,
er kynngimáttur óttu fœrist nœr.
Þá heyrist hér um hraunið leikið löngum,
svo laðandi og mjúkt í klettagöngum;
margan sveininn heillar huldumœr.
A m a t ö r.