Dvöl - 01.10.1939, Blaðsíða 95

D VOL
V erðlannasamkeppiii.
Dvöl hefir ákveðið að efna til verðlaunasamkeppni á þessu ári og
verja í því skyni allt að kr. 240,00. Tilhögunin verður sem hér segir:
I. Heitið er kr. 100,00 — eitt hundrað — fyrir beztu frumsömdu
skáldsöguna, sem Dvöl berst fyrir 1. okt. n. k. Sagan má ekki vera lengri
en tólf blaðsíður í Dvöl og verður handritið að vera vélritað eða skrif-
að með greinilegri rithendi. Sagan skal merkt dulnefni, en lokað umslag
með nafni og heimilisfangi höfundar fylgi. Utanáskrift er: Dvöl, Reykja-
vík, og á einu horni umslagsins standi: Verðlaunasamkeppni I.
II. Heitið er kr. 50,00 — fimmtíu — fyrir beztu ritgerðina, sem
berst um íslenzku sveitastúlkuna. Ritgerðin má ekki vera lengri en
átta síður í Dvöl. Um þennan lið gilda einnig allar þær reglur, sem taldar
eru í I., að öðru leyti en því, að í horni umslagsins skal standa: Verðlauna-
samkeppni II.
III. Hverjum áskrifanda Dvalar er heimilt að senda henni fyrir
1. október n. k. álit sitt um það, hverjar þrjár skáldsögur séu beztar allra
þeirra, er birzt hafa í Dvöl frá byrjun. Hinumegin á þessu blaði er eyðu-
blað ætlað til þessa, og nefni sendandi sem 1. sögu þá, sem honum fellur
bezt í geð og þannig áfram. Áríðandi er að nöfn höfundanna fylgi. Því-
næst er miðinn klipptur frá og sendur Dvöl, Rvík, en í horn umslagsins
skal skrifað: Verðlaunasamkeppni III.
1. saga fær þá heilt atkvæði, 2. saga y2 atkv. og 3. saga y3 atkv. —
Þau atkvæði, sem berast fyrir tilsettan tíma, verða talin saman til þess
að sjá, hver sagan hlaut flest. Fái ein eða fleiri jafnmörg, ræður hlut-
kesti. Af miðum þeim, sem greiddu hæstu sögunni atkv. sem 1. sögu,
verður einn dreginn úr og hlýtur sendandi hans kr. 50.00. Síðan veröur
dreginn einn þeirra, sem greiddu henni atkvæði sem 2. sögu og hlýtur
hann kr. 25.00. Að lokum verður dreginn einn þeirra, sem tilnefndu
hana sem 3. sögu og hlýtur hann kr. 15.00.
Óþarfi er að fjölyrða nánar um samkeppni þessa, en geta má þess
um II. lið, að nýlega hefir eitt höfuðstaðarblaðið efnt til samkeppni um
ritgerð um Reykjavíkurstúlkuna 1939 og er því ekki ófróölegt að fá
samanburð á þessum tveim annars all-ólíku fyrirbrigðum þjóðlífsins.
Og þá ekki síður ritgerð um íslenzku sveitastúlkuna, sem að ýmsu leyti
er sérkennilegri fyrir ísland en borgarstúlkan.
Berist engin saga né ritgerð, sem talizt getur vei’ðlaunahæf, falla
verðlaunin að sjálfsögðu niður.
Um III. lið er það að segja, að með þeirri samkeppni hyggst Dvöl að
fá ofurlítiö yfirlit um smekk kaupendanna á því efni, sem hún einkum
telur sér skylt að flytja, og koma þá að sjálfsögðu einnig með þessu í
ljós óskir þeirra um framtíðina.
Einn eða tveir þjóðkunnir, óvilhallir menn verða fengnir til þess
að skipa sæti í dómnefnd um I. og II. lið, og vei'ða nöfn þeirra birt síðar.
En happdrættið um III. lið fer fram í votta viðurvist.
Ekki þarf að taka það fram, aö í keppninni um I. og II. liö er hverjum
og einum heimil þátttaka, hvort sem hann er áskrifandi Dvalar eða ekki.