Dvöl - 01.10.1939, Page 42

280
komdu, elskan mín, og bjargaðu
lífi þínu.“
„Aldrei!“ sagði hún. „Ætlarðu í
raun og veru að hefja þessa árás
og beina skotum þínum að kastal-
anum?“
„Vissulega er það ætlun mín,“
sagði hann. „Hvað táknar þessi her
umhverfis okkur, ef ekki það?“
„Þá muntu finna bein systur
þinnar grafin í rústunum," sagði
hún. Og án þess að mæla frekar,
sneri hún sér á hæl og fór.
„Anna, — vertu hjá mér,“ sagði
hann í bænarróm. „Blóð er þykkara
en vatn, og hvað er sameiginlegt
með þér og manni þínum nú?“
En hún hristi höfuðið og vildi
ekki hlusta á hann. Hún flýtti sér
út, fór á bak hestinum og sneri
aftur til kastalans, sömu leið og
hún hafði komið. Ó, marga stund
hefir mér orðið hugsað til þessa
atviks, þegar ég hefi verið á veið-
um á þessum völlum.
Þegar hún var komin af völlun-
um upp brekkuna og bak við virkið,
svo að hann gat jafnvel ekki séð
endann á hvítu taglinu á hryssunni
hennar, varð hann miklu áhyggju-
fyllri út af velferð hennar en hann
hafði verið á meðan hún stóð
frammi fyrir honum. Hann átaldi
sig harðlega fyrir, að hann skyldi
ekki hafa haldið henni eftir með
valdi, svo að hún væri undir vernd
hans, hvað sem fyrir kæmi, en ekki
eiginmanns síns, sem var svo fljót-
fær og áhrifagjarn, lét leiða sig til
að styðja ýmist þennan málstað
D VÖL
eða hinn, og skorti það jafnvægi
og þá dómgreind, sem þurfti til að
vernda konu á þessum erfiðu tím-
um. Bróðir hennar hugsaði um orð
hennar aftur og aftur, andvarpaði
og hugleiddi jafnvel, hvort systir
væri ekki meira virði en málstaður
eða grundvallarregla, og hvort
hann hefði ekki breytt réttar og
eðlilegar, ef hann hefði lagt hlut
sinn á vogarskál hennar.
Sagan segir, að hik umsáturs-
manna við að ráðast á kastalann
hafi einungis stafað af þessum
hugleiðingum foringjans, sem hélt
kyrru fyrir, lét gera nokkrar reikul-
ar tilraunaárásir og samdi við
markgreifann, sem þá réði kastal-
anum, þótt hann væri langtum
liðfærri. Honum kom aldrei til
hugar, að einmitt um sama leyti
væri unga frú Baxby, systir hans,
í mjög svipuðu hugarástandi. Hin
gamalkunna rödd og augu bróður
hennar, þreytuleg af stríðs- og
fjölskylduáhyggjum, sem þessi ó-
gæfusami ófriður hafði valdið,
stóðu henni fyrir hugskotssjónum
allan daginn, og eftir því sem degi
hallaði, varð hún æ þingsinnaðri
í skoðunum, þó að öll rök, sem
hnigu í þá átt, væru fjölskyldulegs
eðlis.
Eiginmaður hennar, Baxby lá-
varður, hafði verið væntanlegur
heim allan daginn úr leiðangri sín-
um í austurhluta héraðsins, því að
honum höfðu verið sénd skilaboð
um það, sem gerzt hafði heima, og
um kvöldið kom hann með mikinn