Valsblaðið - 01.05.1993, Page 48

Valsmaður
í húð og hár
Texti: Hanna Katrín Friðriksen
Ragnar Þór Jónsson, fyrirliði meistara-
flokks Vals í körfuknattleik, er einn af
„öldungunum” í liðinu þrátt fyrir að vera
aðeins 24 ára gamall. Það segir sína sögu
um meðalaldur liðsins enda hefur mikil
endurnýjun átt sér stað þar á síðustu
tveimur árum. Af hópnum sem lék til
úrslita um ‘Islandsmeistaratitilinn vorið
1992 eru aðeins tveir leikmenn eftir auk
Ragnars. Það eru Guðni Hafsteinsson og
Frank Booker sem er í þeirri óvenjulegu
stöðu að vera einn af gömlu strákunum
þrátt fyrir að vera nú aðeins að leika sinn
þriðja vetur með Hlíðarendaliðinu.
Ragnar hóf íþróttaferilinn í
fótboltanum og þá að sjálfsögðu með Val.
Hann var þá átta ára gamall gutti og hélt
sig við að sparka í boltann í nokkur ár.
Þegar hann var tólf ára slysaðist hann inn
á fyrstu körfúboltaæfmguna og þó svo að
hann segi að það hafi ekki verið ást við
fyrstu sýn varð körfuboltinn ofan á í
baráttunni við fótboltann. „’Eg æfði síðan
handbolta meðfram körfuboltanum
framan af og hafði að minnsta kosti jafn
gaman af því þó mér fyndist félags-
skapurinn í körfunni skemmtilegri á
þessum árum. Síðan kom leikurinn
afdrifaríki þar sem ég ákvað að leggja
handboltaskónum og einbeita mér að
körfunni. Þannig var að ég var á eldra ári
i körfuboltanum í 4.flokki en því yngra í
handboltanum í sama flokki. Þar þjálfaði
Brynjar Harðarson mig og hann er einn
af þeim eftirminnilegustu. Eg hef aldrei
hftjafn áhugasaman þjálfara. Eg var ekki
í byrjunarliðinu í handboltanum þetta árið
frekar en aðrir jafnaldrar mínir en einn
leikinn var Valsliðið komið með
yfirburðastöðu og því leyfði Brynjar okkur
„vindlunum” að fara inn á. Það tókst ekki
betur til en svo að við vorunr næstum því
búnir að klúðra þessu og eftir leikinn var
ég svo svekktur út í sjálfan mig að ég hætti.
Eg held að ég hafi aldrei sagt Brynjari
ástæðuna, en þama fór ég sem sagt að
einbeita mér að körfunni.”
Þegar Ragnar fór að æfa körfu með
yngri flokkunum i Val var meistara-
flokkurinn á hátindinum og vann til að
myndaþrefalt árið 1983. Síðan hefurliðið
unnið hvorugan stóra bikarinn. „Arið
1983 vom Tómas Holton, Bjöm Zoéga og
Einar Ólason ungu strákarnir í liðinu.
Liðið var gott næstu árin á eftir og oft
nálægt sigri. Síðan fóm menn að týnast
burt, enda hefur það oft viljað loða við
liðið að menn hætti of snemma. Þegar svo
fór og Tommi og þessir strákar fóru að
leika aðalhlutverkið kom í ljós að það
vantaði þá ungu í liðið. Ég er fímm ámm
yngri og kom upp úr næsta flokk á eftir
þessum strákum. Þama höfðu hreinlega
nokkrir flokkar týnst. Þetta er ekki vanda-
mál nú heldur frekar það að koma þeim
fjölmörgu krökkum fyrir sem vilja æfa
körfubolta með Val. Það er öllu
skemmtilegra vandamál,” segir Ragnar.
Eftir nokkur ár þar sem Valur hafði
Ragnar Þór í baráttunni.
ekki blandað sér i baráttu efstu liða kom
veturinn 1991-1992 þar sem Hlíðar-
endastrákamir komu öllum spámönnum
á óvart og hleyptu heldur betur fjöri í
úrslitakeppnina. Liðið undir stjórn
Tómasar Holton vann Njarðvík í undan-
úrslitum og síðan þurfti fímm leiki til að
skera úr um það hvort Islandsmeistaratitli
yrði fagnað í Keflavík eða á Hlíðarenda
og Valur mátti þar lúta í lægra haldi. Þetta
VALS blaðið 48