Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1890, Qupperneq 25

23
2. Meðferð.
Ströng alvörugefni er langt frá að laða liið sang-
vkiska barn. |>að væri röng uppeldisaðferð, ef kennar-
inn beitti ávallt við pað hátíðlegri alvöru. Yjer verð-
um heldur að láta pað sjá að oss geðjast að glöðum og
kátum börnum. Kennarinn getur innan vissra tak-
marka gjörzt leikbróðir barnsins, ef hann lætur pað
allt af skilja pað og finna til pess, að hann gjöri pað
til pess að gleðja barnið. En lialdi kennarinn lijer
ekki liið rjetta hóf, verður barnið heimtnfrekt, ókurt-
eislega nærgöngult við kennarann, en slíkt getur verið
hættulegt fyrir virðingu hans. Sá, sem lcann. að præða
liið gullvæga meðalhóf, aflar sjer auðveldlega trausts
barnsins og virðingar pess; sá, sem ekki kann pað, miss-
ir traust og virðingu barnsins. Sú virðingartilfinning,
sem barnið á að liafa fyrir kennara sínum, hverfur
og kennarinn verður að játa með bligðun að hann er
sjálfur valdur að pví, af pví að hann gerði sig að jafn-
ingja barnsins. Að öðru leyti má liann ekki vera of
strangur í dómum sínum um ýms barnabrek í pessa
átt, ekki of upptektarsamur eða hræddur um virðingu
sína. Börn pessi geta verið blíð og elskuleg, en líka
ill og særandi. f*au meina ekkert illt með pví. og eru
fljót til að biðja fyrirgefningar.
Orsakirnar til orða og gjörða liins sangvinska barns
eru ekki í pví sjálfu, heldur fyrir utan pað; allt vekur
athygli pess og eptirtekt. Afleiðingin af pví er athuga-
leysi, einkum í kennslustundum. Hjer hefur kenn-
arinn margt að vinna, margs að gæta. Úr kennslu-
stofunni verður að ílytja allt pað, sem glepur eptirtekt
barnsins. Ef pað hefur sæti út við glugga eða svo, að
pað geti hæglega sjeð út um hann, má eiga pað víst,
að enginn fugl flýgur svo fyrir gluggann, að pað taki
ekki eptir honum. {>að, hversu skólalnísið er sett, eða