Bjarmi - 01.06.2005, Blaðsíða 38

meðhöndlun matvæla en nægileg
þekking sé því miður ekki alltaf til
staðar og því komi alltaf upp
sýkingar reglulega. Það virðist
gerast sjaldnar (heimahúsum en
frekar á litlum veitingastöðum, sem
ekki hafa gæðastimpil, þar sem
nægileg þekking er ekki til staðar.
„Eitt af markmiðum okkar er að
framleiða bara kjúklinga sem eru
lausir við kamfílóbakter þannig að
það verði eingöngu seldir þannig
kjúklingar. Þetta hefur ekki tekist og
í dag held ég að þetta sé bara full-
stórt skref og kannski ekki heldur
alveg nauðsynlegt. Kamfilóbakter
smitast náttúrulega líka með mörgu
öðru en kjúklingum. Það sem er
heitast í þessu um þessar mundir
er að við sjáum að fólk veikist þar
sem er mikið af nautgripum og í
okkar rannsóknum eru öll kúabú
sem við höfum prófað fyrir kam-
fílóbakteríum með sýkilinn. Þannig
að ekki drekka ógerilsneydda
mjólk!“, segir Jarle ákveðinn.
Hann segir það miður skemmti-
lega reynslu að fá kamfílóbakter-
sýkingu. Menn verði misjafnlega
veikir en það sé talin alvarleg sýk-
ing ef einstaklingur þarf að fara
oftar en tólf sinnum á klósettið.
Kamfílóbakter dregur menn sjaldan
til dauða en fólk verður mjög veikt.
„Maður veit hins vegar að það er
alltaf einn og einn sem deyr af
völdum salmonellu. Það er nánast
á hverju ári sem fólk veikist og ein-
hverjir deyja um aldur fram, aðal-
lega fólk sem er með skert
ofnæmiskerfi af völdum annarra
sjúkdóma. Það muna til dæmis
flestir eftir rjómabollufaraldrinum
1996 og afleiðingum hans.“ Því
Ég komst til trúar í framhaldi af því að
ég fór í helgarferð með krökkunum sem
voru með mér í undirbúningshópi fyrir
ferminguna okkar.
segir Jarle nauðsynlegt að við
öflum okkur þekkingar um það sem
er að gerast og af hverju það gerist
svo hægt sé að koma með mark-
vissar aðgerðir til að vinna gegn
smitinu.
Það sem Jarle finnst einna
skemmtilegast í sínu starfi er að fá
Þegar þú ert grein á tré lífsins þá tel ég það
mikilvægt að hver og einn virki sína hæfileika
fyrir Kristniboðssambandið eða önnur félög sem
boða fagnaðarerindið og ég sá bara færi á því að
gera það í gegnum frímerkin."
að heimsækja búin og taka virkan
þátt í forvörnum. Einnig notar hann
hluta af sumarfríinu sínu til að
leysa af sem dýralæknir i Noregi
enda segist hann ekki vera mikill
skrifstofumaður í sér.
Nú hefur þú zerið virkur í kristilegu
starfi. Hvar kemur trúin inn i líf þitt?
Ég komst til trúar í framhaldi af
því að ég fór í helgarferð með
krökkunum sem voru með mér í
undirbúningshópi fyrir ferminguna
okkar. Þar upplífði ég mjög sterkt
sköpunarsöguna í 1. Mósebók og
ákvað að ég vildi vera kristinn.
Síðan hefur Guð leitt mig í gegnum
lífið. Ég finn að það sé þess virði
að taka áhættuna á því að fag-
naðarerindið sé rétt eins og það er
boðað í Biblíunni. Hingað til hef ég
ekki fundið neitt annað sem hefur
skákað þessari sannfæringu minni!
Frímerki til styrktar kristniboði
Hjá Jarle er vinnudeginum ekki
alltaf lokið þegar hann kemur heim
á kvöldin þvi hann sinnir sérstöku
verkefni fyrir Samband íslenskra
kristniboðsfélaga. Félagsmenn og
aðrir gefa sambandinu frímerki sem
Jarle sér um að koma í verð og
peningarnir renna til kristniboðs.
Jarle sinnir þessu alfarið i sjálf-
boðavinnu.
„Þetta tengist náttúrulega bara
mínum söfnunaráhuga. Ég hef
safnað frímerkjum sjálfur síðan ég
var smástrákur, svona 5-6 ára, þá
byrjaði ég. Þannig að þetta var
ekkert nýtt, ég nýtti bara það sem
ég kunni og hef lært meira. Ég sá
að það var að koma inn mikið af
frímerkjum og langaði að nýta það í
þágu SÍK sem safnari sjálfur. Fyrir
utan blessunina sem ég fæ við að
styðja við kristniboð á þann hátt
sem ég er fær um að gera, er það
alveg stórfínt mál fyrir mig að bæta
við eigið safn. Þegar þú ert grein á
tré lífsins þá tel ég það mikilvægt
að hver og einn virki sína hæfileika
fyrir Kristniboðssambandið eða
önnur félög sem boða fagnaðar-
erindið og ég sá bara færi á því að
gera það í gegnum frimerkin." Jarle
og Lára Gunnarsdóttir, kona hans,
hafa einnig stutt dyggilega við
starfið í sumarbúðunum í Ölveri.
Klippir fyrir framan sjónvarpið
Jarle segir að mesta vinnan
felist í því að klippa niður og gera
frimerkin söluhæf. í staðinn fyrir að
prjóna fyrir framan sjónvarpið sitji
hann og klippi. Hann segir reyndina
vera þá að því meira sem komi inn
af heilum, vel opnuðum umslögum,
þeim mun betra verð fáist. Hann
hvetur fólk til að rífa frímerkin ekki
af umslögunum og ekki leggja þau
í bleyti, bara gera sem minnst við
þau, þannig séu þau söluvæn-
legust.
„Annars er meginreglan sú að
það sem er elst selst best. Heil
frímerki eru líka alltaf besta sölu-
varan. Þau frímerki sem eru rifin
eða krumpuð fara I ruslið. Þau
seljast ekki. Það hefur líka aukist
mjög mikið að safna alls konar
stimplum og stimplagerðum og í
rauninni er oft hægt að fá meira
fyrir góðan stimpil en fyrir frímerkið
sjálft. En þá er alltaf best að hann
sé á heilu umslagi."
Jarle segir að eitt af því verð-
mætasta sem komið hafi inn í
frímerkjasöfnun SÍK sé stimplað
umslag frá 1930 en fyrir slíkt sé
hægt að fá allt að tugum þúsunda
króna, eftir stimplinum. Einnig hafi
komlð inn frímerki sem hafi verið
eldri.
Hann segir erfitt að meta
ágóðann af starfinu eftir fjölda
frímerkja en segir þó að síðustu tvö
ár hafi hann selt fyrir rúma hálfa
milljón króna. Það séu helst tvær
ástæður fyrir þvi að hægt sé að ná
svona miklu út úr þessu. í fyrsta
lagi sé fólk duglegra að gefa
38