Bjarmi - 01.06.2005, Blaðsíða 12

Viðtal við Katrínu flsgrímsdóttur, kristni-
boðskonu, varaþingmann og garðyrkjubónda.
Austur á landi býr kona að nafni
Katrín Ásgrímsdóttir. Hún er
garðyrkjubóndi og rekur ásamt
manni sínum, Gísla Guðmundssyni,
gróðrarstöðina Sólskóga á Héraði.
Þau hafa rekið stöðina í 16 ár og
byrjuðu smátt. Gísli var einn fyrstu
árin meðan Katrín vann hjá
Skógrækt ríkisins til ársins 1996.
En fyrirtækið hefur vaxið með
árunum og í vetur voru þau sex í
vinnu og verða um það bil 20 í
sumar. Þau rækta aðallega skógar-
plöntur fyrir Héraðsskóga og
Norðurlandsskóga er einnig eru
þau með tré, runna og ýmiss konar
blóm, bæði sumarblóm og fjölær
blóm, auk þess að reka skrúð-
garðaþjónustu. Þau eiga þrjá
stráka, Ásgrim sem er 15 ára,
Guðmund sem er 12 ára og
yngstur er Kolbeinn sem er 3 ára.
Katrín kemur frá Hornafirði og
foreldrar hennar hétu Ásgrímur
Halldórsson og Guðrún Ingólfs-
dóttir. Þau eru fimm systkinin,
elstur er Ingólfur sem er skipstjóri á
Hornafirði, næstur er Halldór sem
er forsætisráðherra, svo eru það
systurnar Anna Guðný bókari hjá
ferð umgekkst ég náið í fyrsta sinn,
fólk sem er lifandi trúar, þá opnuð-
ust augu mín og ég sá hvað trúin
hefur hjálpað mikið þar. Það tók
mig nokkur ár að hætta að berjast
á móti, þangað til ég virkilega trúði
og upplifði bænheyrslu og nálægð
heilags anda.
/ kjölfariö var stofnaö kristniboðs-
félag á Héraði, hvernig barþað að?
Það var nú ekki alveg strax sem
kristniboðsfélagið var stofnað enda
er það ekki nema 2 ára. Þetta er
í þessari ferö umgekkst ég náiö í fyrsta sinn,
fólk sem er lifandi trúar, þá opnuðust augu mín
og ég sá hvað trúin hefur hjálpað mikið þar.
Samskipum í Reykjavík og Elín,
leikskólastjóri í Reykjavik en Katrín
er yngst. Katrín hefur á siðustu
árum verið virk í kristniboðsfélagi á
Héraði og hvatamaður þess að
miklu leyti og viða komið við. Þess
vegna þótti Bjarma forvitnilegt að
fá að kynnast henni nánar og veita
lesendum blaðsins innsýn i lif
hennar og hugsjónir.
Hvernig komstu til trúar?
Það urðu ákveðin kaflaskil
þegar ég fór til Pókotshéraðs í
Kenýu árið 1999. Það vildi þannig
til að ég fór í þessa ferð þar sem
Gísli, maðurinn minn, var í sóknar-
nefnd i Vallanessókn og það bárust
sóknarnefnd upplýsingar um þessa
ferð og við sýndum henni áhuga og
prófastdæmið styrkti okkur til farar-
innar. Þetta var 2 vikna ferð og við
vorum átta sem fórum saman og
var Kjartan Jónsson kristniboði
leiðsögumaður ferðarinnar. Það var
upphafið af ákveðnu ferli sem hefur
leitt mig til lifandi trúar. í þessari
ekki mjög formlegt félag, meiri
svona hópur. Við höfum ekki haft
formlega stjórn en ég hef verið í
forsvari fyrir hópinn og átti frum-
kvæði að stofnun hans. Við erum
20 sem erum skráð í félagið en
það mæta á bilinu 8-14 á mánaðar-
lega fundi. Þetta er fólk sem kemur
af Héraði og erá öllum aldri.
Aðdragandi stofnunar félagsins er
ferðin til Kenýu. Ég er alin upp i trú
og mér voru kenndar bænir en trúin
var ekki lifandi fyrr en eftir ferðina.
Ég fann að ég var alltaf að fá skila-
boð en ég sinnti þeim ekki. Mér
fannst það ekki vera mitt hlutverk
að vinna að kristniboði og kristni-
boðsstarfi en Guð gafst ekki upp
og á endanum sá ég að ég gat ekki
barist á móti þessu. Ég hélt að það
væri ekki áhugi á stofnun slíks
félags á svæðinu en síðar kom í
Ijós að áhuginn var töluverður.
Þetta hefur verið mjög skemmtilegt
og við fengið góðar heimsóknir,
bæði frá fólki sem vinnur hjá
Kristniboðssambandinu eða tengist
12