Fréttablaðið - 31.03.2010, Qupperneq 36

Reykjavík | Málgagn Samfylkingarinnar í Reykjavík | 4
Sólveig Arnarsdóttir leikkona
tók hann tali.
Í lok maí verður kosið á ný til borgarstjórnar fyrir næstu fjögur ár. Síðustu
fjögur ár hafa einkennst af óstöðugleika og sundrungu, fjórir meirihlutar
hafa verið myndaðir á kjörtímabilinu en auk þess setti hrun bankanna og
kreppa í efnahagslífinu óneitanlega svip sinn á stjórn Reykjavíkurborgar.
Dagur B. Eggertsson var borgarstjóri í 100 daga og gat sér orð fyrir skjótar
ákvarðanir, yfirvegun og æðruleysi. Það stafaði bjartsýni af hópnum sem
hann leiddi eftir Vonarstrætinu daginn sem hann tók við völdum. Á þeirri
von og þeirri bjartsýni þarf Reykjavík sárlega að halda.
Bjartari framtíð fyrir börnin okkar
– átakalínur skýrast í borginni
Fyrsta spurning, Dagur. Það er
kosið til borgarstjórnar 29. maí.
Er einhver þörf á að skipta um
meirihluta?
Þú ætlar ekki að byrja á neinum
smáspurningum! En reyndar er
frábært að þú skulir vinda þér
svona beint í efnið því ég held að
þetta sé einmitt spurningin sem
Reykvíkingar þurfa að spyrja sig.
Svarið er hiklaust já. Það þarf
að skipta og annað væri reynd-
ar mjög sérstakt eftir það sem
borgarbúum hefur verið boðið
upp á þetta kjörtímabil.
Kosningarnar framundan
snúast um það hvort Reykjavík
sé best stýrt með hugmynda-
fræðinni sem kom okkur í hrunið,
frjálshyggjunni sem Sjálfstæðis-
flokkurinn í borgarstjórn er svo
sannarlega fulltrúi fyrir, eða
jafnaðarstefnu Samfylkingarinn-
ar sem leggur áherslu á atvinnu,
öryggi og velferð, ný vinnubrögð
og aðgerðir í þágu barna og fjöl-
skyldna. Ráðhúsið í höndum
Sjálfstæðisflokksins er í raun síð-
asta vígi þeirrar frjálshyggju á Ís-
landi, sem hefur reynst okkur svo
ótrúlega dýr. Ég finn víða að fólk
er ekki búið að gleyma því að þetta
er sama fólkið og notaði millj-
arð úr sameiginlegum sjóðum
til að kaupa sér borgarstjórastól
fyrir Ólaf F. Magnússon. Þetta er
hópurinn sem vildi selja REI og
þekkingar hluta Orkuveitunnar
til Hannesar Smárasonar sem var
með forkaupsrétt, þau vilja byggja
fyrir tækjaleikskóla og einkavæða
allt sem hægt er. Hugmyndafræði
frjálshyggjunnar þarf langt frí.

Ást, þorpin í borginni
og ódýrari frístundir
Góð kona vék að mér spakmæli
sem mér skilst reyndar að sé
runnið frá Nóbelsverðlaunahaf-
anum Elie Wiesel. „Andstæðan
við ást er ekki hatur – heldur af-
skiptaleysi.“ Afskiptaleysi er rauð-
ur þráður í frjálshyggjunni. Til að
stýra Reykjavík út úr kreppunni
held ég raunar að þurfi bæði ást
og trú á framtíðina. Við þurfum
vissulega að vera tilbúin til að þola
erfið ár. En með samtakamætti
þar sem allir borgarbúar eru
virkjaðir er ég fullviss um að við
komumst ekki aðeins út úr þessu
heldur getum við skapað hér betra
og mannvænlegra samfélag.
Við eigum að hugsa um hvert
einasta hverfi einsog þorp sem
ber sameiginlega ábyrgð á því að
börnin í þorpinu komist til manns.
Að eldra fólk búi ekki afskipt
og einangrað. Að svæðin milli
húsanna séu sameiginlegur dval-
arstaður og það sé metnaður allra
að þau séu eins vistleg, hrein og fín
og kostur er.
Hver er Dagur? Í nýlegu viðtali var honum lýst þannig:
„Hann er fótboltakappi úr Árbænum. Hann er læknir
en til þjónustu reiðubúinn fyrir alla Reykjavíkinga
óháð heilsufari. Hann á eiginkonu og þrjú börn sem
hafa þó ekki erft liðuðu hárlokkana frá honum. Sumir
hafa séð myndir af honum með svuntu í eldhúsinu eða
yfir vöfflujárnum heima hjá sér á menningarnótt en
sennilega fleiri af vettvangi stjórnmálanna.
Hann er borgarstjóraefni Samfylkingarinnar og
heitir Dagur B. Eggertsson.“
Ljósmynd: Julia Staples