Fréttablaðið - 16.10.2010, Blaðsíða 12

Fréttablaðið - 16.10.2010, Blaðsíða 12
12 16. október 2010 LAUGARDAGUR FRÉTTABLAÐIÐ Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík SÍMI: 512 5000, ritstjorn@frettabladid.is FRÉTTASTJÓRAR: Arndís Þorgeirsdóttir arndis@frettabladid.is, Kristján Hjálmarsson, kristjan@frettabladid.is Trausti Hafliðason trausti@frettabladid.is og Höskuldur Daði Magnússon (dægurmál) hdm@frettabladid.is HELGAREFNI: Sigríður Björg Tómasdóttir sigridur@frettabladid.is MENNING: Bergsteinn Sigurðsson bergsteinn@frettabladid.is ALLT OG SÉRBLÖÐ: Roald Eyvindsson roald@frettabladid.is og Sólveig Gísladóttir solveig@frettabladid.is ÍÞRÓTTIR: Henry Birgir Gunnarsson henry@frettabladid.is LJÓSMYNDIR: Pjetur Sigurðsson pjetur@frettabladid.is FRAMLEIÐSLUSTJÓRI: Kolbrún Ingibergsdóttir kolbrun@frettabladid.is greinar@frettabladid.is ÚTGÁFUFÉLAG: 365 miðlar ehf. STJÓRNARFORMAÐUR: Ingibjörg S. Pálmadóttir FORSTJÓRI OG ÚTGÁFUSTJÓRI: Ari Edwald RITSTJÓRI: Ólafur Þ. Stephensen olafur@frettabladid.is AÐSTOÐARRITSTJÓRI: Steinunn Stefánsdóttir steinunn@frettabladid.is Fréttablaðið kemur út í 90.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu og Akureyri. Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslunum á landsbyggðinni. Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Issn 1670-3871 SPOTTIÐ ÞORSTEINN PÁLSSON AF KÖGUNARHÓLI ÞORSTEINS PÁLSSONAR Forsætisráðherra kúventi stefnu sinni varðandi skuldavanda heimilanna og tók stöðu með þeim sem krefjast almennrar niðurfellingar skulda. Fyrri stefna hafði að vísu um sumt mistekist í framkvæmd. Hún byggði hins vegar á ábyrgri hugsun. Dómsmálaráðherra hefur geng- ið enn lengra í loforðum. Fjármála- ráðherrann hefur á hinn bóginn reynt að sýna meiri ábyrgð. Á fjölda funda hefur forsætis- ráðherra kallaði eftir samstöðu um almenna skuldaniðurfellingu. Til andsvara hafa verið forstöðu- menn stofnana í eigu ríkisins eins og Landsbankans og Íbúðalána- sjóðs. Með þessu er verið að færa pólitíska ábyrgð ráðherra yfir á undirmenn. Enginn fjölmið- ill fjallar um þá þverstæðu málsins. Þá er forstöðu- mönnum lífeyr- issjóðanna stillt upp við vegg. Forsætisráð- herra fer fram á að þeir taki ákvarðanir um að skerða lífeyri sjóðsfélaga niður svo að færa megi fjármuni frá skuldlausum eigend- um sjóðanna til hinna sem skulda. Trúlega væri það refsivert athæfi. Enginn fjölmiðill varpar ljósi á þessa hlið uppákomunnar. Forsætisráðherra virðist hvorki upplifa þetta sem skrípaleik né stefnubreytingu. Á áratugalöngum stjórnmálaferli hefur það fremur verið háttur Jóhönnu Sigurðardótt- ur að setja fram kröfur fyrir aðra til að leysa en að taka sjálf þátt í lausn mála og verja málstað. Þessi þröngi reynsluheimur er eina rökræna skýringin á funda- hringekju síðustu daga. Nú er for- sætisráðherrann farinn að draga í land eftir kröftug og ábyrg and- mæli forseta ASÍ. Mun dómsmála- ráðherrann hringsnúast með sama hætti? Stefnukúvendingin hefur aðeins staðið í rúma viku. Engu er líkara en tilgangurinn með henni hafi helst verið sá að fá aðra til að segja nei. Eru það stjórnmál nýs tíma? Segja má að þessi æfing öll lýsi snotru hjartalagi án ábyrgðar. Snoturt hjartalag án ábyrgðar Umræðan um skuldavanda heimilanna og fjárlaga-frumvarpið er prófsteinn á hugmyndir manna um ábyrga fjármálastjórn. Hann veit bæði að ríkisstjórninni og stjórnarandstöðunni. Lífeyrissjóðirnir eru eina kjöl- festan sem eftir er í fjármálakerfi landsins. Forsætisráðherra þekkti stöðu þeirra fyrir rétt eins og Íbúða- lánasjóðs og Landsbankans. Marg- víslegar spurningar vakna því þegar forsætisráðherra setur jafn gífurlegar kröfur á lífeyrissjóðina sem raun ber vitni. Er skynsam- legt að veikja þessa kjölfestu meir en orðið er? Hvaða áhrif hefur það á aðra þætti efnahagsstarfseminn- ar? Telur forsætisráðherra sig ekki þurfa að verja framtíðarhagsmuni lífeyrisþega? Hvers vegna vill forsætisráðherra að lífeyrissjóðirnir axli samfélags- ábyrgð á skuldavanda heimilanna en ekki ríkissjóður? Er það af því að ríkisstjórnin treystir sér ekki til að verja meiri skattahækkanir? Eða vill hún heldur að þeir sem lægst- ar tekjur hafa og eru jafnvel undir skattleysismörkum borgi hlutfalls- lega til jafns við hina í gegnum skerðingar á lífeyrisgreiðslum? Ríkisstjórnin talar jafnan í nafni réttlætisins. Hvernig telur hún að það rími við réttætishugtakið að krefjast þess að skerðingar á elli- lífeyri verði notaðar til að lækka skuldir þeirra sem vel ráða við þær? Þetta eru aðeins örfáar af þeim spurningum sem lúta að ábyrgri fjármálastjórn og réttlæti sem eðli- legt er að ríkisstjórnin svari. Það gerir hún ekki að eigin frumkvæði. Fjölmiðlar hafa ekki spurt. En hvers vegna hefur stjórnarandstaðan ekki spurt? Ábyrgðin og lífeyririnn Ríkisstjórnin hefur fram til þessa fylgt þeim aðhalds-aðgerðum í ríkisfjármál-um sem mælt er fyrir um í efnahagsáætlun AGS og fyrri ríkisstjórn samdi um. Teikn eru á lofti um að samstaðan um þá ábyrgu stefnu sé að bresta. Þannig þótti það efni í fyrstu frétt á einhverri útvarpsstöð að fjár- málaráðherra hefði tekið til varna fyrir fjárlagafrumvarpið. Þetta fréttamat segir meira en mörg orð um það hvernig þingmenn stjórnar- flokkanna líta á ábyrgð sína þegar kemur að ríkisfjármálunum. Svo virðist sem ríkisstjórnin hafi ekki hugsað skipulagsbreytingar í heilbrigðiskerfinu í botn og því síður rætt þær til þrautar áður en fjár- lagafrumvarpið var lagt fram. Nið- urskurður er þó óhjákvæmilegur. Nýja Landspítalabyggingin gleymist svo í þessari umræðu. Líf- eyrissjóðirnir lána til þeirra fram- kvæmda. Þeir fjármunir sjást þó ekki í ríkisbókhaldinu. Hagræðing í rekstri spítalans á síðan að standa undir leigugreiðslum til lífeyris- sjóðanna. Þetta sýnist vera fullkomlega ábyrgðarlaust í tvennum skiln- ingi. Annars vegar er verið að fara í kringum ríkisbókhaldið með svip- uðum aðferðum og komu ríkissjóði Grikklands í þrot. Hins vegar er óraunhæft að byggingarkostnað- urinn verði greiddur með lækk- un launakostnaðar á spítalanum ofan í þann niðurskurð sem nú á sér stað. Hvernig á til að mynda að mæta kostnaði við nýja tækni og þekkingu? Hér þarf skýrari svör. Ábyrgðin og heilbrigðiskerfið B ankakreppan sem reið yfir 2008 var ekki séríslenzkt fyrirbæri, þótt hún yrði dýpri hér en víða annars stað- ar. Hún hefur leitt af sér eignarýrnun, skattahækkan- ir, niðurskurð opinberrar þjónustu og aukið atvinnu- leysi. Fjármálakreppan hefur komið illa við mörg vestræn ríki en flest eru þau laus við gjaldmiðilskreppuna sem Íslendingar eiga við að etja. Írar, Grikkir og Spánverjar glíma við niðurskurð, skattahækkanir og atvinnuleysi, rétt eins og Íslendingar. Hjá þeim hefur verðbólgan hins vegar ekki ætt af stað eins og gerðist hér þegar krónan hrundi, með tilheyrandi afleiðingum fyrir kaupmátt fólks. Almenningur í evruríkjunum hefur heldur ekki mátt horfa upp á skuldirn- ar sínar vaxa um tugi prósenta eins og íslenzk heimili hafa gert. Hér hafa skuldirnar rokið upp, annaðhvort vegna þess að þær eru tengdar við verðbólguna sem tók kipp þegar krónan hrundi eða vegna þess að þær voru tengdar við erlenda gjaldmiðla. Við búum sömuleiðis við gjaldeyrishöft og hærri vexti en önnur lönd sem hafa lent í fjármálakreppu, en hvort tveggja er nauðsynlegt til að gengi krónunnar falli ekki enn meira. Að þessu leyti er hlut- skipti almennings á Íslandi tvöfalt verra en í ríkjum sem glíma eingöngu við fjármálakreppu. Skuldavandinn sem stjórnvöld einblína nú á er fyrst og fremst afleiðing gjaldeyriskreppunnar. Umræðan snýst um hvernig hægt sé að bjarga þeim sem eru verst settir vegna þess að skuldabyrðin snarjókst. Minna fer fyrir tillögum um hvernig megi koma í veg fyrir aðra gjaldeyriskreppu og búa íslenzkum almenningi svipuð lánskjör og tíðkast í nágrannalöndum okkar. Hagsmunasamtök heimilanna hafa krafizt þess að „lánskjör í íslenskum krónum verði samkeppnishæf við þau lönd sem Íslend- ingar hafa gjarnan borið sig saman við,“ eins og talsmaður sam- takanna orðaði það hér í blaðinu í síðustu viku. Þetta er því miður óframkvæmanlegt án þess að skipta um gjaldmiðil. Kjör á lánum í krónum verða aldrei sambærileg við lánskjör þar sem gjaldmiðl- ar eru stöðugri. Áhættunnar vegna mun enginn lána íslenzkar krónur nema með einhvers konar verðtryggingu. Af sömu ástæðu verða vextir hér að vera hærri en í nágrannalöndum til að tryggja sparnað; enginn vill eiga krónur nema fá álag á vextina. Augu þeirra sem eru áhugasamir um eignadreifingu í samfélaginu ættu raunar að beinast sérstaklega að vaxtastiginu, því að háir vextir stuðla að stórfelldri eignatilfærslu frá skuldur- um til fjármagnseigenda, jafnframt því sem innlendir og erlendir gjaldeyrisbraskarar geta hagnazt á vaxtamuninum, á kostnað lífsgæða almennings. Það er algeng klisja að leggja eigi aðildarviðræður við Evrópu- sambandið til hliðar á meðan fengizt sé við „brýnni verkefni“. Eru mörg verkefni brýnni en að koma okkur út úr gjaldmiðils- kreppunni með upptöku evrunnar og tryggja íslenzkum heimilum evrópsk lánskjör? Það mun vissulega taka nokkur ár. Þeim mun meiri ástæða er til að byrja strax. Umræðan um skuldavanda snýst um afleiðingar gjaldeyriskreppu, ekki bankakreppu. Tvær kreppur Ólafur Þ. Stephensen olafur@frettabladid.is SKOÐUN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.