Morgunn - 01.12.1922, Qupperneq 44

138
MORGUNN
satt, að á siðkvöldum og um nætur væri þeim gjarnt á
að sitja úti í kirkjugarði og fremja þar særingar á leiðun-
um Enn fremur var það í frásögur fært, að sumir þeir,
sem við tilraunirnar fengust, væru gæddir sVo miklum
dáleiðslukrafti, að þeir gætu dáleitt fólk svo að segja
hvar og hveoær sem væri. 0g komið gat það fyrir, að
menn væru teknir um hábjartan dag á götum úti, seiddir
heim í liús tilraunamanna, dáleiddir þar og notaðir síðan
við andasæringar. Þessar og þvíumlíkar voru sögurnar
sumar hverjar, sem bárust út um iandið af fyrstu tilraun-
unum hér í Reykjavík. Vinsamlegar voru þær ekki, en
ef menn halda, að hér sé orðum aukið, ættu raenn að
spyrjast fyrir um það hjá minnugu fólki út um land, hvort
ekki hefði eitthvað líkt borist því til eyrna, af fyrstu til-
raununum hér á landi, eins og það er ég nefndi.
En þrátt fyrir allan óhróðurinn, sem af tilraununum
barst, faiist mér undir eins ákaíiega mikils um málið vert
og las með athygli alt, sem um það birtist á prenti og ég
náði i. Og mörgum fór svo fleirum en mér. Fólkið fyJgd-
ist áreiðanlega yfírleitt furðu fljótt með því, sem var að
gerast, eða svo var það í minni sveit. Nokkuð kann í
upphafi að hafa ýtt undir athygli almennings sú trú á
dularverur og dularöfl, sem enn er svo rík víða með þjóð-
inni i sveitunum að minsta kosti, þessi trú, sem lifað hefir
með henni öldum saman þrátt fyrir ofsóknir og galdra-
bren ur, svo að segja samhliða kirkjutrúnni og kirkju-
kenningunum. Sumt gamalt fólk, sem óg man eftir frá
uppvaxtar árurn minum, trúði því fastlega, að til væru
verur bæði góðar og vondar, sem fylgdust með í störfum
mannanna og hefðu áhrif á þá, að til væru svipir, vofur,
fylgjur, útburðir, draugar, dvergar, huldufólk og jafnvel
tröll. Menn trúðu á fyrirboða, aðsóknir, skygni, dul-
heyrnir og svo margt og raargt fleira dulrænt. Þvi er
nú einu sinni svo varið með íslenzku þjóðina, að hún er
ákaflega athugul og geymin á alt dulrænt, enda búa vafa-
laust miklír dulrænir hæfiieikar með henni. Hún er líka