Morgunn - 01.12.1922, Blaðsíða 54

148
MOEGUNN
tæki sálarinnar, meðan hún er í likamanum, til þess að
maðurinn fái meðvitund um sjálfan sig. Og að sama
skapi og hreyflngin í heilanura kemst á hátt stig, að
sama skapi kemst vitundin langt með að nota hann til
þess að framleiða hugsanastarfsemi í efnisheiminum. En
á bak við þetta alt stendur sálarvitund vor óháð tima og
rúmi. Og samband óháð tima og rúmi er til milli vor
allra sem sálna. Meðan vér erum holdi klædd erum vér
um leið háð takmörkunum holdsins, en þegar vér erura
laus úr þeim viðjum, þurfum vér ekki lengur að strita
í hinum grófgerða efnisheimi, eða eins og Páll postuli
orðar það: Eius og vér höfum borið mynd hins jarðneska,
munum vér einnig bera mynd hins himneska (I. Kor. 15, 49).
Það er þetta allsherjarsamband, þessi mikli þjóðveg-
ur í andans heimi, sem nefnt hefir verið Telergy á útlendu
máli (sennilega samsett af gríska atviksorðinu rfíXs: fjarr
og gríska hvorugkynsnafnorðinu eqyov: verk, starf, verk-
an), en sem mætti kalla sálufélag á íslensku, þó að það
orð sé ekki þýðing á orðinu Telergy.
Sálarrannsóknamaðurinn frægi F. W. H. Myers mun
fyrstur hafa notað orðið og skýrgreinir það þannig í ann-
álum Sálarrannsóknafólagsins brezka 12. bindi, bls. 174,
að með því só átt við orku, sem orsaki fjarhrif og ef til
vill fleiri dulræn fyrirbrigði. En það er sálarrannsókna-
maðurinn Frank C. Constable, sem notar orðið up það
samband milli vor allra sem sálna eða andlegra vera,
óháð tíma og rúmi, sem hann heldur fram, að fjarhrifin
séu búin að sanna að til sé, og færir rök að í bók sinni,
Telergy (The Communion of Souls), sem ég hefi að nokkru
leyti lagt til grundvallar fyrir því, sem sagt er hér um
þessa kenningu.
Vér getum skift hinum svokölluðu fjarhrifafyrirbrigð-
um í 4 flokka eftir því, á hvern hátt þau gerast og er
nú að athuga hvort að sálufélagskenningin nær ekki yfir
allar þessar tegundir fyrirbrigðanna, eða hvort reglan og
reynslan fara hór ekki saman.