Morgunn - 01.12.1922, Qupperneq 58

152
MO RGUNN
í burtu, taldi ég sjálfum ruór trú um, að þetta hlyti að
hafa verið vitleysa og hugaaði svo ekki meira um það.
En þegar bróðir minn kom heira, eex dögura síðar, gat
hann þess meðal annars, að hann hefði verið hætt kom-
inn að verða fyrir slysi. Hann var að stíga út úr járn-
brautarvagni, er hann misti jafnvægið og datt endilangur
á brautarpallinn. En honum lánaðist að ná handfestu í
tæka tíð og slapp með skelkinn óskaddaður. »En skrítið
var< bætti hann við, »að þegar ég datt, hrópaði ég upp
nafn þitt<. »Ég hugsaði þá ekki um þetta í svipinn, en
þegar ég spurði hann, hvaða tíma dags þetta hefði viljað
til, tiltók hann tíma, sem svaraði nákvæmlega til þess
tíma er ég heyrði hrópað nafn mitt, eins og áður er sagt.
Hér virðist eins og eitthvað af vitund móttakanda
iiytjist á staðinn þar sem slysið vill til svo að móttak-
andinn heyrir þegar bróðir hans hrópar á hann. Otal
vottfest dæmi eru einnig til um það, að menn hafi séð
atburði gerast á fjarlægum stöðum, án þess að líkaminn
væri viðstaddur og kemur þá að þriðja flokki þessara
fyrirbrigða, sem má einkenna á þvi, að sjálfsvera eða ein-
hver hluti sjálfsveru móttakanda virðist flytjast á fjarlæg-
an stað þar sem hún sér, heyrir eða skynjar á annan
hátt atburðinn, sem er að gerast, án þess að nókkur send-
andi sé fyrir hendi. Undir þennan flokk mundu heyra
ýms hin einkennilegu fyrirbrigði Hermanns Jónassonar.
Fjölmörg dæmi eru þess, að skygnir menn lýsi fjarlægum
Btöðum t. d. landslagi, húsum, borgum o. s. frv. þar sem
þeir hafa aldrei komið í líkamanum. Ég hefi sjálfur fengið
svo nákvæma lýsingu á æskuheimili mínu, bæði landslagi
þar, húsakynnum og jafnvel húsmunum, að óg hefði vart
getað lýst því betur. Og þó var sá, sem lýsti, mörg
hundruð milur frá staðnum, sem hann var að lýsa, og
hefir aldrei til þessa lands komið i líkamanum að minsta
kosti. Þó að einhverjir kæmu með þá skýringu, að lýs-
ingin hafi í þessu atriði verið hugsanaflutningur frá mér,
gem er reyndar fremur ósennileg skýring af ýmsum ástæð-