Morgunn - 01.12.1922, Qupperneq 72

166
MORG DNN
Hún lýsti klæðnaði, vexti, andlitsfalli, silfurhvitum hær-
unum, sem kæmu framundan húfu hennar. 0g sérstaklega
varð frú Brittain tíðrætt um húfuna, íslenzku skotthúfuna,
lýsti henni nákvæmlega og kvaðst aldrei hafa séð svo
skrítna húfu. Frú Brittain nefndi nafn konunnar svo
skýrt, sem væri hún vön að bera fram íslenzku, en í
íslenzku kann frú Brittain ekki stakt orð. Nafnið var
Þórdís. Frú Brittain færði mér mjög sannfærandi skila-
boð, en ég sleppi að geta um þau.
Hvað var þetta, sem þarna var að verki? Var það
hugsanaflutningur frá mér? Ekki hafði ég hugsað um
neitt ákveðið meðan frú Brittain gaf lýsingu sína. Var
það þá duiminni mitt, sem þannig leystist úr læðingi og
kom fram í vitund frú Brittain? Kafaði hún þarna ofan i
undirvitund mína og sótti þangað lýsingu á þessum látna
ástvin mínum, lýsingu, svo sanna og rétta, að ég hefði
sjálfur vart getað haft hana réttari? Eða voru þetta áhrif
frá framliðnu skyldmenni mínu, send mér gegnum heila
völvunnar eins og ástrík kveðja til að minna mig á iið-
inn tíma og tre.vsta sambandið milli okkar með því að
færa mér heim sanninn um, að þessi ástvinur minn lifði
áfram og myndi eftir mér, eins og ætíð áður, meðan hún
var hér á jörð?
Mér hefir sjaldan orðið eins Ijóst í hverju gildi miðils-
starfsins er fyrst og fremst fólgið, svo framarlega sem
vér eigum að gera ráð fyrir þvi, að það séu í raun og
veru sjálfstæðar verur, sem fram koma við samböndin,
eins og fyrir nokkru við tilraunir hér í Reykjavík. Á
fundunum kom fram vitsmunavera í svo hörmulegu ástandi,
að uæ8t lá algerðri örvílnan. Stjórnandi miðilsins sagði
okkur fundarmönnum, að þessi maður hefði verið í þessu
Astandi afarlengi, á okkar timakvarða. Aldrei þorði stjórn-
andinn að sleppa honum til fulls í sambandið, en sagðist
vona, að með því að fá að koma að sambandinu gæti
þessi aumingja örvæntingarfulla sál ef til vill áttað sig.
Annars var veran mjög einkennileg, talaði t. d. mjög