Morgunn - 01.12.1929, Qupperneq 70

196
M 0 R G U N N
menn aðra, sem ekki telja sig til guðspekistefnunnar,
Eg segi ekkert um þá skoðun. Eg veit ekki, hvort hún
er rétt eða röng. Eg þekki ekki starfsaðferðir allsherjar-
andans. Eg veit ekki, nema hann kunni að nota verur, er
standa milli hans og takmarkaðrar veraldar, undantekn-
ingarlaust til þess að reka sitt erindi. 0g eg get blátt
áfram ekki hugsað mér annað en að eitthvað af þeim
verum hafi náð ]>roskastigi, sem sé langt fyrir ofan vorn
skilning. Eg get vel hugsað mér, að alt ]>að samband við
guð, sem mennina hefir dreymt um, sé í raun og veru
samband við erindreka guðdómsins. En hvað sem því
líður, ])á er ekki um ]>að að villast, að Jesús frá Nazaret
og þeir aðrir, sem höfðu meðvitund um ]>etta samband
við guðdóminn, þeir urðu varir við aðrar verur úr ósýni-
legum heimi.
Stundum hafa menn hugsað sér, að máttarverkin,
a. m. k. þau tilkomumestu, hafi verið bundin við guð-
dómseðli Jesú, og að ]>au hafi verið vottur þess og sönn-
un, að hann væri guð. Það getur fráleitt komið til neinna
mála. Hann ætlar öðrum að gera þetta sama. Þegar
hann sendir lærisveinana frá sér til þess að boða fagn-
aðarerindið, þá eiga ]>eir að lækna með sama hætti og
hann og hafa „vald og ráð yfir öllum djöflum," eftir
])ví sem Lúkas orðar það. Hann fullyrðir, að með trúnni
geti menn flutt fjöll. Og þegar hann er að skilja við
lærisveinana eftir upprisuna, þá talar hann um táknin,
sem muni fylgja þeim, er trúa, að þeir muni reka út
anda, tala nýjum tungum, taka upp höggorma, og þó að
að |>eir drekki eitthvað banvænt, þá muni ]>að alls ekki
saka ]>á; og þeir muni leggja hendur yfir sjúka, og
þeir muni verða heilir. Þessi trú, sem hann er altaf að
tala um og á að veita ]>ennan stórkostlega og dýrlega
mátt, getur mér ekki skilist, að sé neitt annað en vissan
um sambandið við guðdóminn.
Eg skil ekki annað, en að við getum orðið sammála
um ]>að, að mannkyninu hafi nokkuð tilfinnanlega mis-
tekist með þessa trú.