Morgunn - 01.12.1929, Qupperneq 77

M 0 R Gr U N N
203
ekki áður haft, a. m. k. ekki í vestrænum löndum — þó
að sú þekking nái enn skamt.
Engin þekking út af fyrir sig getur gert menn að
betri mönnum, né valdið því sambandi við guðdóminn,
sem mannkynið hefir þráð. Til þess þarf meira. En ef
þeir menn hafa rétt að mæla, sem fullyrða, að oss sé
ekki ókleift að fá reynsluþekking af öðrum heimi, þá
get ek ekki hugsað mér annað, en að það hafi að lokum
miklar afleiðingar. Ef útilegumenn, sem ekki hefðu átt
nokkurn kost á að kynnast bygðafólki, færu að fá sam-
band við það og hið margbreytta líf umheimsins, þá yrði
það ekki afleiðingalaust fyrir ])á. Hvað mundi það þá
verða fyrir oss, ef hin afskaplega miklu tilverusvið, sem
framliðnir menn hljóta að byggja, ef þeir á annað borð
lifa eftir andlátið, opnast fyrir oss að einhverju leyti!
Það eitt, að skýlaus vissa fáist um framhaldslífið er óum-
ræðilega mikilsvert. En hér er um miklu meira að tefla,
ef þetta er sannleikur. Hér er að tefla um óhemjulega
viðbót við þekking vora á tilverunni og skilning vorn á
tilgangi hennar. Hér er að tefla um samvinnu og aðstoð
frá æðri verum en vér erum, til þess að þroska sálir
vorar og lækna mannkynsins miklu mein. Hér er að tefla
um kynni af verum, sem hljóta að standa guðdóminum
margfalt nær en vér gerum. Það virðist ekki óskynsam-
lega til getið, að viðkynningin við þær og samvinna við
þær, sem vér gætum gert oss grein fyrir, mundi geta haft
þær afleiðingar að flytja sjálfa oss nær guði.
Enginn maður heldur því fram, að þetta gerist í
einni svipan. Síðan er þessi einkennilega hreyfing byrj-
aði, eru aðeins liðin rúm 80 ár. Það er ekki nema örlítil
stundarbuna í hinum mikla straumi aldanna. Bernhard
Shaw hyggur, að ef mennirnir beittu á það vilja sínum
af öllu megni, ])á mundu ]>eir geta orðið 1000 ára gamlir.
Það má vel vera, að hann hafi rétt að mæla. Enginn
maður getur sagt, hvað mennirnir kunna að geta, ef vilj-
inn vaknar að fullu. Mennirnir, sem hafa fengið sannfær-
ing um það, að nokkurt samband hafi opnast við annan