Morgunn - 01.12.1929, Qupperneq 81

MORGUNN
207
inn, ekki unt að fá neitt blað, ekkert var að gera, ann-
að en sitja í biðsalnum og sparka með hælunum þrjár
langar klukkustundir.
Eg svipaðist um eftir einhverju snifsi af lesmáli,
til þess að stytta mér stundir. Eg hefði öllu orðið feginn.
Alt í einu kom eg auga á eitthvað, sem líktist blaði,
í einu horninu; og eg þreif það taf arlaust.
Eg fór að hlæja, þegar eg rakti það sundur — að
hugsa sér að nokkur skuli lesa slíkt rugl, sagði eg við
sjálfan mig — en innan skamms var eg farinn að líta
yfir það og lesa það sjálfur. Svo vildi til, að þetta var
blað, sem kallað er Light og er málgagn spiritista í
Englandi. Innan um auglýsingar um fundi, sem halda
átti einmitt þennan sunnudag síðdegis í þessari leiðin-
legu litlu undirborg, þar sem eg sat fastur, var tilkynt
að klukkan 4 ætlaði blindi miðillinn Cecil Husk að halda
líkamningafund í húsi sínu, rétt við járnbrautarstöðina,
,,Það væri skemtun að þessu“, hugsaði eg með mér.
„Eg get eins vel skroppið þangað og séð, hvað þetta fólk
er að gera, eins og beðið hér á stöðinni þrjár klukku-
stundir“. Eg fékk lögreglumann til þess að vísa mér á
húsið, hringdi bjöllunni, setti á mig svo mikinn auð-
mýktarsvip, sem jeg gat, og beið eftir því, hvort mér yrði
hleypt inn.
Góðleg, roskin kona lauk upp hurðinni. ,,Eg sé í
þessu blaði“, sagði eg og sýndi henni blaðið, sem eg hélt
á, ,,að Mr. Husk heldur fund kl. 4. Eg kem nokkurum
mínútum of seint, en mér þætti vænt um að mega vera
á fundinum“.
Hún brosti vingjarnlega og mælti:
„Við vorum rétt að byrja, en það er eftir sæti fyrir
einn mann. Gerið þér svo vel að koma inn.
Eg skildi frakkann og hattinn eftir í forstofunni,
og fór með henni inn í herbergi, þar sem var fremur
dauf skíma. Þá settist eg niður í hring af fólki, og bað
í fám orðum velvirðingar á því, að eg hefði komið nokk-
urum mínútum of seint.