Morgunn - 01.12.1929, Qupperneq 100

226
M O R G U N N
með því fá sjálfa sig trygða, því að þegar líkamningarnar
voru að gerast, hallaðist likaminn stundum áfram. Á hinum
síðari fundum sínum krafðist hún þess, að stóllinn, sem
hún sat á, væri tryggilega festur, þvi að einu sinni fékk
hún vonda byltu, meðan hún var í sambandsástandi, og
stóllinn kom ofan á hana.
Á einum af þessum fundum i húsi Mrs. Bathe kom
Moonstone fram undan tjöldunum og sagðist vilja sýna sig
sem sjálfstæða veru. Hann kom út þeim megin, sem eg
sat, og bað mig að standa upp, en horfa ekki beint fram-
an í hann, þvi að það virtist svo, að ef við horfðum of
mikið á líkamninginn eða beindum viljanum fast að hon-
um, þá gæti hann ekki eins vel haldið sér sainan. Hann
lagði aðra höndir.a á öxlina á mér, og eg sá, með því að
skotra augunum út undan mér, að eg var hærri en hann.
Hann bað mig þá að rétta út höndina, og hann lagði sína
litlu, ljósbrúnu hönd í hægri höndina á rríér. Eg sá mun-
inn á litnum á hörundi okkar. Húsfreyjan spurði hann þá,
hvort hann vildi gera það sama fyrir hana, þvi að hún
var hinumegin við tjaldið. Eg gat þá athugað muninn á
þessari háu, tigulegu ensku konu og þessum litla, granna
Hindúa, meö litla brúnleita höndina ofan á stóru hvítn
hendinni.
Eitt skiftið fékk eg mjög hugnæma reynslu, sem eg
held að gefi lykilinn að því, hvernig líkamningar gerast.
Tjaldið mín megin við byrgið var opnað oíurlitið, og eg
sá þá nokkuð, sem eg furðaði mig fremur á. Eg sá massa
áf slæðum, sem virtust líða um byrgið. Það líktist óljóst
mannslikama, en þar sem höfuðið hefði átt að vera var
autt rúm. Ekki voru heldur á þessu neinir fætur né hend-
ur. Þá dró einhver hönd, sem ekki var höndin á Mrs.
Corner, tjaldið skyndilega fyrir og byrgði þetta fyrir mér.
Moonstone hefir sagt okkur, að slæðurnar séu notaðar til
þess að halda líkamningunum saman, og að þegar líkamn-
ingin sé góð, þurfi ekki eins miklar slæður, og að ineðan
Jíkamningarnar séu að gerast, séu fleiri en einn framliðinn
maður að starfi. Þeir, sem vilja líkamast, hugsa um sjálfa