19. júní - 19.06.1968, Síða 32

Óperusöngkonur Framhaíd
Þuríður Pálsdóttir, frh. af bls. 26:
tónleika í Gamla Bíó. Við hljóðfærið var minn góði
vinur Fritz Weisshappel. Hans sakna ég mikið.
í mörg ár var hann mér og okkur söngvurunum
ómetanleg stoð. Sumar eftir sumar lögðum við
söngvarar og tónlistarmenn land undir fót, með
óperur, óperettur eða konserta undir hans forystu.
Sem tónlistarmaður og sannur heiðursmaður átti
hann fáa sína líka.
Fyrsta óperuhlutverk mitt á íslandi var Mónika
í óperunni Miðlinum eftir Menotti, sem var upp-
færð í Iðnó árið 1952. Hljómsveitarstjóri var Ró-
bert A. Ottósson og leikstjóri var Einar Pálsson.
Það var sennilega dramatiskasta óperusýning, sem
ég hef tekið þátt í. Hjá Þjóðleikhúsinu var mitt
fyrsta verkefni Lóla í Cavallería Rusticana. Síðan
hef ég sungið mörg dásamleg hlutverk hjá Þjóð-
leikhúsinu, en alls hef ég sungið svona um 25
hlutverk i óperum og óperettum, að meðtöldum
útvarps- og konsertuppfærslum.
Hvaða hlutverk er mér kærast? Þvi er erfitt að
svara, en einna skemmtilegast þótti mér að syngja
Rósínu í Rakaranum frá SeviIIa og Nórínu í Don
Pasquale eftir ítölsku meistarana Rossini og Doni-
zetti. Bæði eru þessi hlutverk leikandi létt og full
af gáska, og mér þótti gaman að fást við þau, hæði
persónurnar og músíkina. Á þessum árum fór ég
þrisvar sinnum aftur til söngnáms til Italíu og
lærði aðallega hjá Línu Pagliughi, einni frægustu
söngkonu ítala.
Óskir? Það hefur oft veiáð misvindasamt í þessu
starfi og launin ekki upp á marga fiska. Sannleik-
urinn er sá, að það er fjári dýrt að vera söngkona.
Ef inn kemur „aur“, fer hann strax í frekara nám,
og tekjurnar eru aðeins brot af því, sem söngvar-
inn hefur kostað til. Svo að óskirnar eru einna
helzt veraldlegar, sæmilegur aðbúnaður og ein-
hver laun til handa söngvurum í framtíðinni.
Hver veit nema næstu kynslóð megi takast að
byggja upp þá óperu, sem við höfum stofnað vís-
inn að.
Nei, ég hefði þrátt fyrir allt ekki getað hugsað
mér neitt annað, og þannig, og engan veginn öðru-
vísi, verður söngvari að hugsa. Eitt er að minnsta
kosti víst. Söngurinn gleður mannsins hjarta, og
ótaldar eru þær hamingjustundir, sem þetta starf
hefur fært mér.
GuSrún 4. Símonar, frh. af bls. 27:
Sígild tónlisl er mér mjög kær, en alla mína
söngævi hef ég haft miklar áhyggjur, að ég gerði
hermi ekki nægilega góð skil. Þess vegna fer ég
aldrei ánægð út af söngpalli.
Það er gott veganesti, hvaða listamanni sem er,
að vera aldrei ánægður, en það getur gengið ein-
um of langt, eins og i mínu tilfelli, að þegar ég tek
að mér ný og ný viðfangsefni, byrja ég strax að
hafa áhyggjur.
Stjúpi minn, I.udvig C. Magnússon skrifstofu-
stjóri, var mín stoð og stytta, hann tók mörg spor-
in fyrir mig, og alltaf sama þolinmæðin. Ég á
honum aRt að þakka, að ég fór út á þessa braut.
Eg fór utan til London til náms í „The Guild-
hall School of Music and Drama“. Var ég þar í
3 ár. 1 2 ár var ég í „The English Opera Studio“.
Söngkennari minn í London var Maestro Lor-
enzo Medea, sem reyndist mér þolinmóður og góð-
ur kennari.
I Mílanó var söngkennari minn Madam Carmen
Melis, hún var mjög góður kennari, sannkölluð
hefðardama.
Madam Melis var heimsfræg söngkona og söng
mikið undir stjórn Puccinis, einnig var hún söng-
kennari hinnar heimsfrægu söngkonu Renata Te-
baldi.
Áður en ég fór utan til náms, var ég búin að
halda 10 sjálfstæða hljómleika. Þá var ég ólærð
með mína náttúrurödd og engar áhyggjur.
Ég hef sungið víða og haldið marga sjálfstæða
hljómleika, einnig nokkur aðalhlutverk í óperum,
eins og t. d. „Tosca“ í samnefndri óperu, Mímí í
„La Boheme“, Santuzza i „Cavalleria Rusticana",
Rosalinda i óperettunni „Leðurblakan", sem var
sýnd 35 sinnum, einnig Lerpína í „La serva pad-
rona“.
Ég hef ferðast mikið og haldið hljómleika, eins
og t. d. til Danmerkur, Noregs, Kanada, Banda-
rikjanna. að ógleymdu minu stóra ferðalagi til
Sovétrikjanna; það fór ég 1957.
Mér er þetta mjög minnisstætt ferðalag. Þá voru
ekki komin þessi menningartengsl á milli rikja,
Sovétríkin voru eins og lokuð bók mörgum þjóðum.
Ég var fyrsta islenzka listamanneskjan, sem fór
þangað, ég held ég megi líka segja, ein af hinum
fyrstu vestrænu listamanneskjum.
Ég hélt 10 hljómleika, söng í útvarp. Þar kom
ég fyrst fram í sjónvarpi, söng klukkutíma söng-
30
19. JtJNl