19. júní - 19.06.1968, Blaðsíða 36

Hannn Bjarnadótlir, frh. af bls. 28:
Mér er sérstaklega minnisstætt sumarið 1935,
þegar mamma fór i síld til Siglufjarðar og hafði
mig með sér. Þá kölluðu sildarstúlkurnar oft til
mín upp í gluggann á bragganum, þar sem ég
var á náttfötunum að horfa á mömmu salta,
og báðu mig að syngja nokkur lög, þær skyldu
borga mér fyrir, þegar hrotan væri búin. Það stóð
ekki á greiðslunni og munu það hafa verið mínar
fyrstu tekjur af söng. Og þótt þær væru í 5-eyr-
ingum, 10-eyringum og 25-eyringum, þá fannst
mér það hlyti að vera talsverð uppbót fyrir
mömmu, því þetta var eitthvert mesta síldarleysis-
sumar.
Svala Nielsen, frh. af bls. 29:
Karlakórnum Fóstbræður og Karlakór Reykjavíkur.
Ég hef farið i söngferðir utanlands með Karlakór
Reykjavíkur, sem ég mun minnast alla mína ævi.
Fyrir nokkrum árum tókum við okkur saman fjór-
ir söngvarar og héldum konserta víða um land við
mjög góðar undirtektir. Ég hef verið einsöngvari
með Sinfóníuhljómsveit Islands ásamt Fílharm-
oníukórnum, og hef ég þar fengið að glíma við
stórbrotin og fögur verk.
Ég óska þess, að einhvern tíma rísi hér glæsilegt
óperuhús, og að þar streymi inn áhugasamir hlust-
endur, sem vilja styðja og styrkja íslenzka söngv-
ara, sem syngja um ástina, gleðina, sorgina og
þjáninguna. Ef það rætist, þá er minn draumur
orðinn að veruleika.
Eygló Viktorsdóttir, frh. af bls. 31:
fá, hafa farið þaðan ánægðir með það, sem þeir
sáu og heyrðu. Það liefur orðið Óperuflokknum
mikil hvatning til frekara áframhalds.
Mér hefur verið það mikil ánægja að starfa í
þessu félagi, og það er einlæg ósk mín, að íslenzkir
söngvarar og aðdáendur þeirra fái ósk sína upp-
fyllta, hvað snertir viðunandi skilyrði til óperu-
flutnings.
Ég minnist líka atviks á Akureyri. Þá var ég á
gangi með leiksystrum minum og var eitthvað að
raula, þegar tvær stúlkur gengu framhjá, báðu
mig að koma afsiðis og syngja sérstakt lag, sem
þær tdnefndu. Svo létu þær krónu i lófann á mér
og sögðu, að ég ætti að læra að syngja, þegar ég
stækkaði. Seinna fékk ég að vita, að þetta voru
systurnar Hildur og Guðrún Þorsteinsdætur. Guð-
rún varð seinna minn fyrsti söngkennari og veitti
mér ómetanlega hjálp. Þegar ég söng með Kantötu-
kór Akurevrar undir stjórn Björgvins Guðmunds-
sonar, var hún þjálfari kórsins og bauð mér söng-
tima tvisvar í viku endurgjaldslaust. Mína fyrstu
sóló söng ég i stóru tjaldi á Akureyri á Jónsmessu-
kvöld sumarið 1945. Þá hélt Kvenfélagið fjöl-
breytta skemmtun og nefndi „Tivoli“.
Þegar Tónlistarskóli Akureyrar var stofnaður í
ársbyrjun 1946, innritaðist ég í hann sem pianó-
nemi frú Margrétar Eiriksdóttur. Hún var einnig
skólastjóri. En það var stutt gaman, skemmtilegt,
því það ár fluttist ég til Reykjavikur, fór í Tón-
listarskólann og hóf söngnám hjá Sigurði Birkis
söngmálastjóra. Á þeim árum söng ég mikið á
skemmtunum og í útvarp, en mér er einna minnis-
stæðast, þegar ég söng í hófinu að Hótel Borg á
Sjómannadaginn 1948. Mér var það sönn ánægja,
því að sumarið áður var ég kokkur á 27 tonna báti
frá Ölafsfirði og kynntist þá nokkuð sjómannslíf-
inu og þykir mér vænt um þá stétt. Undirleikari
minn var þá Fritz Weisshappel. Segja má, að hann
hafi haldið sönglífinu uppi, meðan starfskraftar
hans leyfðu, og það var mikill skaði fyrir tónlistar-
líf borgarinnar, að svo mætur og mikilhæfur maður
skyldi falla frá löngu fyrir aldur fram.
Haustið 1953 ætlaði ég til Italíu (Milano), því
þangað fóru flestir okkar söngvarar. En um sum-
arið kom afabróðir minn, Jóhann Norman og Ásta
Árnadóttir (málari) kona hans, frá Ameriku í
heimsókn til „fyrirheitna landsins“ og dvöldu hér
í mánuð. Notaði ég þann tima til að koma mínum
skilrikjum í lag, svo ég gæti farið með þeim vest-
ur um haf. Guðrún Þorsteinsdóttir söngkona útveg-
aði mér dvalarstað hjá Gunnari Matthíassyni, móð-
urbróður sínum, í Los Angeles. Frú Þóra, dóttir
Gunnars, litvegaði mér svo söngkennara sinn, Mrs.
Florence Lee Holtzman. Við t>óra urðum samferða
i söngtímana um sinn, en brátt kom að því, að of
langur timi fór i ferðir, svo kennari minn bauð
mér að dvelja hjá sér og þrem öðrum konum.
Tvær þeirra voru gamlir nemendur hennar í París,
v

34
19. JtJNl