19. júní - 19.06.1987, Qupperneq 66

MALFREYJURNAR
Kvennasamtök
opin körlum
Stjórn Landssamtaka lVIálfreyja. Frá vinstri: Ingveldur Ingólfsdóttir, Kris|tjana Milla
Thorsteinsson, Ásdís Helga Jóhannsdóttir, Elsa Lilja Eyjólfsdóttir og Halldóra Arnórs-
dóttir.
Málfreyjur eru samtök sem
opin eru öllum konum og
hafa það að markmiði að
þjálfa konur í að tjá skoðanir
sínar, efla hæfileika þeirra til forystu
og stuðla að sjálfsþroska.
Fyrirmyndin að Málfreyjusam-
tökunum er bandarísk og var upp-
runalega stofnuð undir heitinu
„International Toastmistress Clubs“,
ITC, 1938. Stofnandi ITC var Ernest-
ine White sem trúði því að ef allar
konur gerðu sér grein fyrir því hvers
þær væru megnugar og ef þær legðu
sitt besta af mörkum við að miðla
öðrum konum af þekkingu sinni og
reynslu, þá væru því engin takmörk
sett hversu langt þær gætu náð.
Á íslandi var fyrsta Málfreyju-
deildin stofnuð árið 1973. Hver deild
hefur sitt heiti og var sú fyrsta kölluð
Puffin. Konurnar sem stofnuðu Puff-
in voru allar í tengslum við herinn á
Keflavíkurflugvelli og var deildin því
enskumælandi. Til gamans má geta
þess að samtökin voru í fyrstu oft
kölluð „ristabrauðsklúbburinn"
vegna nafnsins á samtökunum í
Bandaríkjunum en fyrsta alíslenska
deildin var síðan stofnuð 1975 í
Keflavík og heitir Varðan. Þá voru
konurnar í samtökunum orðnar 44 en
núna eru þær um 520 og starfa í 25
deildum víðs vegar um landið.
Ráð Málfreyja samræmir störf
deildanna og eru ráðin nú þrjú, en
Landssamtök Málfreyja, sem stofnuð
voru 1985, hafa eftirlit með ráðunum.
Eftir stofnun Landssamtakanna
öðluðust Málfreyjur á íslandi rétt til
að gefa kost á sér í alþjóðastjórn
Málfreyja sem hefur aðsetur í
Anaheim í Kaliforníu. Á síðasta ári
var íslensk kona, Erla Guðmunds-
dóttir frá Vörðunni í Keflavík, kosin í
alþjóðastjórnina. í Alþjóðasamtök-
um Málfreyja eru nú um 20.000 félag-
ar sem starfa í 1360 deildum, þar af
200 fyrir utan Bandaríkin og Kanada.
EKKI SÁTTAR VIÐ KARLA í SAMTÖKIN
Aðildarfélögum í Bandaríkjun-
um hefur fækkað töluvert en
hins vegar hefur orðið fjölgun
utan Bandaríkjanna og til að
missa ekki sinn sterka sess í alþjóða-
stjórninni hafa bandarísku konurnar
66
hafið herferð heima fyrir til þess að
auka félagatölu sína. í þeim tilgangi
breyttu þær reglum félagsins ásamt
nafninu með það fyrir augum að fá
karlmenn til að ganga í samtökin. Á
ensku heita samtökin nú: „Inter-
national Training in Communi-
cation“, íslenska nafninu verður því
breytt í samræmi við þessa nýju
starfshætti og er nú verið að leita að
góðu nafni, en ekki eru allar íslensk-
ar konurnar sáttar við að hleypa karl-
mönnum í samtökin.
Forseti Landssamtaka Málfreyja
1986-87 er Ingveldur Ingólfsdóttir í
Björkinni í Reykjavík. Ingveldur lét
/9. júní í té allar upplýsingar varð-
andi starfsemi Málfreyja og byrjaði á
því að segja okkur hvers vegna hún
sjálf fór í samtökin. Hún sagðist hafa
farið til að læra að tjá sig, en að hún
hefði einhvern veginn alltaf lent í
stjórnunarstörfum. Eftir níu ára þátt-
töku sagði hún að nú væri svo komið
að sig væri farið að langa til að taka
ríkari þátt í verkefnum og ræðum,
sem hún hefði farið dálítið á mis við,
því að stjórninni væri yfirleitt hlíft við
verkefnum.
AGI OG FASTAR SKORÐUR
Fundir í Málfreyjudeildunum
fara fram á hálfs mánaðar fresti
og standa þeir yfir í tvær klst. í
senn. Fundirnir eru mjög fast-
skorðaðir og lögð áhersla á að farið
sé eftir siðareglum varðandi embætti.
Fundarstjóri er t.d. nefndur „forseti"
og er hann alltaf ávarpaður fyrstur
þegar einhver ætlar að taka til máls.
Sumum konum finnst of mikið af
reglum varðandi fundina, en Mál-
freyjur telja nauðsynlegt að læra að
beita sig aga og þá fyrst geti þær
sleppt fram af sér beislinu. Á hverj-
um fundi er fyrirfram ákveðið stef
sem helst fundinn í gegn. Stefið getur
t.d. verið Ijóðlína og fyrir fyrsta fund
Bjarkarinnar í mars var stefið: „Hvað
er svo glatt sem góðra vina fundur“
úr Ijóði Jónasar Hallgrímssonar. Út
frá stefinu vinna konurnar verkefni
sín.
Dagskrá hvers fundar er tímasett
þannig að flutningsmenn verða að
æfa sig vel fyrir fundinn til að tíma-
setning haldist. Á hverjum fundi
segja allar konur nafn sitt upphátt og
standa upp unt leið. Fyrsta verkefni
nýrrar konu er yfirleitt ekki yfirgrips-
meira en svo að það tekur um 1-2
mínútur í flutningi, en ræður og
annað eru sjaldan lengur en fimm
mínútur í flutningi. Á dagskrá fund-
anna, auk almennra fundarstarfa, eru
ræður, hringborðsumræður, pallur
sem er nokkurs konar „Kastljós“,
upplestur, Ijóðalestur og fleira.
Undirbúningstími er unt hálfur mán-
uður og hver kona vinnur að verkefni
fyrir annan til þriðja hvern fund.
Deildarnar hafa aldrei fleiri en 30
konur og ekki færri en 12 til þess að
hver einstaklingur fái sem flest tæki-
færi til virkrar þátttöku.
Þegar kona hefur lokið við að flytja
verkefni sitt þá fer fram hæfnismat á
framlagi hennar. Ræðan eða verkefn-
ið cr metið og flytjanda tjáð hvað
hann gerði vel og hvað hefði mátt
gera betur. Málfreyjurnar hljóta
kennslu í að meta ræðumennsku
annarra og er hæfnismatið frumskil-
yrði fyrir því að starfið beri árangur.
Konurnar læra þannig að vinna í hóp-
um og fá styrk og hvatningu hvor frá
annarri. Auk þess að þjálfa konur í
að tjá sig er lögð áhcrsla á að þær
þjálfi sig í skipulagningu og stjórnun.