Sameiningin - 01.03.1908, Qupperneq 10

6
ags anda að kappkosta að lifa sig inn í liana. Jarð-
nesku gœðin vilja freista manna til að vanrœkja hana.
Og er því skiljanlegt, livers vegna nú einkum muni vert
fyrir kirkjulýð vorn að hafá þetta tákn sjálfsafneitun-
arinnar, sem langafastan er, í augsýn og hlvnna að því
með öllu móti.
------o--------
Á síðasta kirkjuþingi var til þess ráðið samkvæmt
tillögum ársnefndarinnar í heiðingjatrúboðsmálinu, að
leitað skyldi einlivern sunnudag á langaföstu á þessurn
vetri fjársamskota eða offrs heiðingjatrúboðssjóði
kirkjufélags vors til handa í öllum söfnuðum kirkjufé-
lagsins. Þess liins sama var og leitað í fyrra, með
nokkurn veginn eins miklum árangri og búizt var við—
það er að segja af liálfu þeirra allra af söfnuðunum,
er í þessu tóku þátt. En þeir söfnuðir, sem ekkert
gjörðu í því efni, voru of margir, líklega þó lielzt, ef
ekki eingöngu, fyrir þá sök, live lítið þar var um opin-
bera guðsþjónustufundi um þennan tíma árs í vetrar-
harðindunum í fyrra. Heiðingjatrúboðsnefndin sendir
nú öllum söfnuðum kirkjufélagsins svipaða áskoran og
næstliðinn vetr og vonar alls góðs. Vitanlega er fjár-
hagr fólks almennt liér í landi bæði syðra og nyrðra
talsvert þrengri nú en fyrir ári liðnu, þrátt fyrir liina
frábærlega mildu veðráttu á vetri þessum; engu að síðr
ættum vér síðan í fyrra að hafa vaxið svo mikið að á-
liuga á máli því, sem liér er um að rœða, ð vér legðum
nú ekki minna en þá, heldr meira, fram til þess að auka
heiðingjatrúboðssjóðinn. Ef menn skilja verulega
sjálfsafneitunarskylduna lieilögu, sem felst í trúnni á
Jesúm Krist, eða krossmerkið drottinlega, sem svo
skýrt blasir við nú á föstunni, þá sjá þeir ekki eftir þvi,
þótt þeir í l>essu skyni taki sér dálítið nærri.
Allir söfnuðirnir ætti eitthvað að gjöra verklega
nú fyrir þetta göfuga missíónarmál, og þeir mest, sem
bezt hafa tœkifœrin.
Látum í þessarri grein verða gleðilega framför
hjá oss á þeirri blessuðn uppvakningartíð, sem nú
stendr yfir — föstunni.