Sameiningin - 01.03.1908, Síða 23

19
Hann veit, að hann er „þjónn drottins“ og á að ganga
veg dauðans. Hann fær að velja urn kross og kon-
ungsríki — jarðneskt konungsríki; af fúsum vilja og
með fullri meðvitund kýs liann krossinn. Fvrsta verk
Jesú eftir skírnina er að horfast í augu við djöfulinn.
IJvort gat honum þá dulizt, að stríð, grimmasta stríð
heimsins, og ekkert annað lá fyrir. Dauðanum getr
hann hafa hryllt við og kviðið fyrir kvölunum, en ó-
vart gat honum aldrei komið kvaladauðinn.
Enn fremr her þess að gæta, að sú merking, sem
Jesús lagði í skírn sína, bendir á, að hann hafi vitað,
að dauði sinn ætti að verða sem friðþægingarfórn.
Samhljóða er vitnisburðr Krists sjálfs, postulanna
allra og Jóhannesar skírara um það, að Jesús hafi ver-
ið syndlaus. En í skírninni steig hann í spor synd-
ugra manna og skírðist iðrunarskírn Jóhannesar.
Hann tók þar á sig annarra syndir, og rættist þar það,
sem spáð var um „bjón drottins“ : „Með illvirkjum er
hann ta]inn.“ 1 skírninni gjörðist hann staðgöngu-
maðr syndaranna. Það var ekki af tilviljun, að ein-
mitt þá. er hann stóð í sporum syndugra manna og
hafði tileinkað sér syndir þeirra, skyldi faðirinn lýsa
velþóknan sinni á honum, lýsa yfir því, að hann tœki
hann gildan staðgöngumann syndaranna. Alls þessa
var desús sér meðvitandi. Dmögulegt er því annað en
álykta, að frá unphafi embættistíðar sinnar hafi Jesris
vitað það, að skuggi allrar heimsins syndar hvíldi yfir
honum og að hann átti að fórnfœra sér tii skuldalúkn-
ingar fyrir mennina.
Eftir því lúýtr maðr einnig að taka, að Jesús
hafði a' í liuga og taldi sjálfmn sér vís afdrif hinna
fornu spámanna. Það kemr i ljós í tali hans þegar í
fjallrœðunni (Matt. 5, 10—12) og lielzt þar til hann á-
vítar farísea síðast (Matt. 23, 27). Afdrif fyrirrenn-
ara síns, Jóhannesar skírara, hafði hann fyrir augun-
um, og vissi sér sömu örlög búin (Mark. 12, 7—12).
Snemma kcm það í Ijós, að hann þekkti svo hatr óvina
sinna, að hann vissi, að heir mvndi heldr drýgja synd
þá, er ekki verðr fyrirgefin, en að veita honmn viðtöku
Mark. 3, 20—30). Mjög bráðlega eftir að hann byrj-
aði starf sitt komst hann að því, að þeir flokkar lýðs-
ins, sem annars voru hvor öðrum fjandsamlegastir.