Sameiningin - 01.09.1909, Blaðsíða 34

226
eið sinn í öðrum vasanum og „nýju guðfi’œðina“ í hin-
um, þá er fyrir það loku skotið, að Lúterstrúarmenn
berjist sem einn maðr gegn kérlendum trúmála-dutl-
ungum.
Hingað til hafa menn mikillega yfir því fagnað, hve
lítinn usla „nýja guðfrœðin“ liefir gjört í fylkingum
presta vorra hinna lútersku. Sízt af öllu bjuggumst
vér við henni meðal vel metinna hreinlúterskra deilda
kirkju vorrar, sem útlendar tungur mæla. Það eru því
óvænt sorgartíðindi, er það spyrst, að þessr nýi, en þó
eld-gamli, andróðr gegn sjálfum grundvallar-sannind-
um hinnar evangelisku kristni vorrar hafi gjört vart við
sig í íslenzka kirkjufélaginu. Að þoka fyrir honum, að
slaka til við hann, að láta sem það gjöri hvoi’ki til né frá
am hann, er að búa sér ófarir á ókominni tíð. Látum
þá, sem girnast „nýju guðfrœðina“, fá nœgju sína af
lienni, en láturn þá skilja það, að þeir verða að taka
hana með sér lít fyrir vébönd lútersku kirkjunnar.
--------------------------o-------
Þorvalds þáttr víðförla.
SöguljóS, sem orkt hefir séra Valdcmar Briem
og sent. „Sam.“
VI.
Elzta lcirkja íslands.
Iiin elzta kirkja íslands stóð
að Ási’ í Hjaltadal.
En hatr lagði heiðin ])jóð
á helgan drottins sal.
Hún hærri’ en fornu liofin var
og hafði fegra snið;
hún bar sem rós af þyrnum þar,
og þess bar menjar allsstaðar,
að þar var himins hlið.
Þar skæran khxkkna heyrði hljóm,
um héraðið sem bar,
og ljíifan heyrði unaðsóm