Sameiningin - 01.09.1909, Blaðsíða 38

230
levndan stig,
lát mig ná hans fumli.“
FTann ei meir hjá heiðnum mönnum undi.
Biskup þá
sveinninn sá,
sér hað skírn að veita.
Annar það
ófnprt kvað
eftir því að leita.
„Eigi má,
mein er á,
mun lians faðir neita;
hann vill eigi heiðnum siðum breyta.“
Biskup hló,
bezt kvað þó
barns að gjöra vilja:
„Eigi má
orð guðs há
ungum sveini dylja.
Betr hann
boð guðs kann
bæði heyra’ og skilja
en þeir eldri’, er heimska heiðni þylja.“
Lýðr nýr
löngum f'lýr
lífsins orðin þungu,
sem þó skýr
liljóma liýr
hinum smáu’ og ungu.
Ilelzt sér hýr
drottinn dýr
dýrð af barnsins tungu.
Glaðast lof oft guði börnin sungu.
•o